Οι συνήθεις νεκρολογίες βρίθουν από τυποποιημένες φράσεις γύρω από τα βιβλία και το βιογραφικό του εκλιπόντος λογοτέχνη >>> Σ' αυτή την περίπτωση, του Ζοζέ Σαραμάγκου (José de Sousa Saramago), αξίζει τον κόπο να ειπωθούν διαφορετικά τα πράγματα: ένας λογοτέχνης δεν έχει ηλικία, ένας λογοτέχνης γεννιέται και εκφράζεται ανενδοίαστα αφήνοντας ως φωτεινή "ουρά" στο σκοτάδι του πολιτισμού τη δική του ματιά στο περίγραμμα του ανθρώπου... >>> Ο Πορτογάλος συγγραφέας δεν διαχώρισε την πεζογραφία και το θεατρικό κείμενο από την ποίησή του, δεν δίστασε να προσεγγίσει τα παιδιά γράφοντας έργα για εκείνα, δεν τόλμησε να κλείσει το στόμα του απέναντι στα κατεστημένα της πατρίδας του (αλλά και ευρύτερα της Ευρώπης) - ήτοι τα πολιτικά κλισέ του τρέχοντος καπιταλισμού και τη μοναρχική επέμβαση των θρησκειών στις ανθρώπινες συνειδήσεις >>> Ο Ζοζέ Σαραμάγκου υπήρξε αληθινό πνευματικό ον με μια σειρά από ιδέες, απόψεις ευμετάβλητες, μονομανίες και αδυναμίες, προτερήματα και παρορμήσεις ωφέλιμες για τους αναγνώστες και συνοδοιπόρους του >>> Εν τέλει, αυτό που πέτυχε (από το περασμένο Σάββατο, αποχωρώντας από τον κόσμο ετούτον...) είναι ό,τι κάθε συνειδητός συγγραφέας "ζηλεύει" και όντως προσδοκά: την αθανασία του έργου του...
[με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του στο παρόν ιστολόγιο γράφηκε κι ένα ακόμη κείμενο, σχετικό, προ μηνών: http://vassilisrouvalis.blogspot.com/2009/10/blog-post_30.html]
Commenti