Μονόλογος σε καθρέφτη

Diatopos, Art-Athina 2009

Τα είδωλα παραμορφώνονται ή αναγεννιούνται; >>> Με ποιες αιτίες ή αιτιάσεις; >>> Ποιος είναι ο ρόλος της δημιουργίας στο διακύβευμα της ζωής; >>> Και ποιοι άλλοι το συμμερίζονται; >>> Σε μια τσαλακωμένη έκφανση του εγώ, παραμονεύει η συντριβή: η παρανόηση, η αλλοτρίωση, το οριστικό τέλος των πραγμάτων γύρω από αυτό το εγώ >>> Κι όταν το εμείς δεν υφίσταται, όπως μερικές λέξεις που θυμούνται μόνον αντανακλαστικά οι παλιοί ποιητές, χάνεται ο κόσμος >>> Γιατί αυτό το μωσαϊκό περιέχει το ατομικό και το συλλογικό, την καθαρτήρια ένωση του ανδρόγυνου (των δύο επιμέρους της ύπαρξης), όσο και τη διάσπαση κάποτε, που σαν έκλαμψη αποπροσανατολίζει το βλέμμα ανάμεσα στα σκοτάδια της μοναξιάς >>> Υπάρχει ο έρωτας, λοιπόν, επαναφέροντας τον κόσμο στον δρόμο των συγκινήσεων >>> Πώς θα μπορέσει κανείς να θέσει εαυτόν σ' αυτή την παράθεση άγνωστων προσώπων, προσδόκιμων κινήσεων, τυχαίων ταλαντώσεων μεταξύ είναι και φαίνεσθαι;