foto di www.elputodelegado.blogspot.com
Οι γοργόνες εμφανίζονται σπάνια.
Οταν κάποιος ποιητής θελήσει να τις συναντήσει,
κατεβαίνει στον βυθό- σ' εκείνο το βάθος που το φως
δεν φθάνει για να χρωματίσει το νερό,
στέκεται κι αφουγκράζεται το σκοτάδι.
Η γοργόνα που θα τον επιθυμήσει,
τον πλησιάζει και τον ρωτάει.
Εάν καταλάβει ότι η αγάπη του
είναι αγνή κι ακέραιη,
τον παίρνει μαζί της για πάντα...
(παλιές κουβέντες των λιμανιών της Μεσογείου)
Commenti
Τώρα αποσύρθηκαν στα βαθιά νερά, λένε...
Τις ενοχλούν τα φώτα κι η πολυκοσμία, φαίνεται...
Τώρα έρχεται και για μας το τσιμέντο...
Η νότια Μεσσηνία με απογοητεύει όλο και περισσότερο.
Τείνω να ξεχάσω τον έρωτά μου....
cavo Gallo
Το κίτρινο καλοκαιρινό άρωμα της Μεσσηνίας του 60 ή και 70, την ξεραϊλα με τις πράσινες ελιές, και τις σταφίδες δεν μπορώ να το ξεχάσω
όταν ακόμη δεν υπήρχε ρεύμα σε όλα τα σπίτια και τρεχούμενο νερό
τα παιδιά κουρεμένα γουλί έτρεχαν ξυπόλητα με μία φέτα στο χέρι, οι γέροντες με τις ψάθες στο κεφάλι τραβούσαν τα γαϊδούρια και οι γριές διηγόντουσαν θρύλους για μάγια, νεράιδες και διαόλους
τώρα ο κόσμος έγινε μικρότερος και τα νεραϊδικά έφυγαν από το Αυγουστιάτικο σταυροδρόμι...
Το Τσαπί απεδείχθη μύθος. Καταντάει κάτι σαν κάμπινγκ τέταρτης κατηγορίας
Μόνο στην Σέλιτσα ή στο Τσιπερώνι μπορώ να βρω ακόμη αυτή την Μεσσηνία αλλά ...σπάω το αυτοκίνητό μου κάθε φορά.
cavo Gallo