Ποιο κρύο;

vialetto per il castello (foto: Silio D'Aprile)

Με αφορμή τη βροχή και το κρύο, ευεργετικά στο μυαλό, ένα παλαιότερα από τον υπογράφοντα μεταφρασμένο ποίημα του Tonino Guerra, του γνωστού Ιταλού σεναριογράφου, ταιριάζει στην περίσταση, καθώς και οι παλιές, αυθεντικές εικόνες ενός Νότου που αρνείται να παλιώσει...

TONINO GUERRA

Εμένα ο θάνατος

με κάνει να πεθαίνω από φόβο

διότι πεθαίνοντας αφήνεις πίσω

πολλά πράγματα που δεν θα ξαναδείς:

τους φίλους, την οικογένεια, τα δέντρα

στον δρόμο μ' εκείνη τη μυρωδιά τους

κι όλους όσους έχεις συναντήσει

έστω και μία φορά μόνο.

Θα 'θελα να πεθάνω ακριβώς στη μέση του χειμώνα

καθώς θα βρέχει

μία απ' εκείνες τις μέρες που νυχτώνει νωρίς

και στους δρόμους βρωμίζουν τα παπούτσια απ' τη λάσπη

κι όλοι κλείνονται στα καφενεία

μαζεμένοι γύρω απ' τη σόμπα.

Commenti

scalidi ha detto…
Ελπίζω να μην έχετε προβλήματα με το σεισμό στα μέρη σου :)

(Και ήθελα να σου πω ότι τη φωτογραφία στο προηγούμενο ποστ σου, εγώ την είχα περάσει για έργο ζωγραφικής, καθυστερημένα κατάλαβα...)
SILIO D'APRILE ha detto…
Σταυρούλα, δυστυχώς υπάρχουν προβλήματα κι έχω αγωνία (για το δικό μου σπίτι, που βρίσκεται ακριβώς στο ακρωτήριο...). Το θέμα είναι ότι γίνονται συνεχώς μετασεισμοί, οπότε αργότερα θα φανούν οι πιθανές καταστροφές.
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σχετικά με τις φωτογραφίες που δοκιμάζω. Δεν θεωρώ εαυτόν καλλιτέχνη (κάποτε πήγαινα σε σχολή), μα όλο και κάτι προσπαθώ... Η φωτογραφία μού αρέσει διότι περιέχει τη λεπτομέρεια και το συναίσθημα, ό,τι δηλαδή ξεφεύγει από το μάτι και το συναίσθημα της στιγμής. Κάτι ανάλογο με την ποίηση, δηλαδή.
Λορελάη ha detto…
Ωραίο μπλογκ. Ήξερα το poema (πολύ καλή δουλειά) τώρα ανακάλυψα κι εσένα προσωπικά :)
Αυτά τα μικρά διαμάντια που ανακαλύπτει κανείς περίπόυ τυχαία στο χάος του διαδικτύου είναι μικρές ανακουφιστικές εκπλήξεις στην ασχήμια που μας περιβάλλει. Και μικρές ζεστασιές στο... κρύο.
καλό απόγευμα
SILIO D'APRILE ha detto…
Λορελάη>>>Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο επί του ιστολογίου μου. Το (.poema..) είναι τελείως διαφορετικό αντικείμενο τόσο στη δομή όσο και στην αντίληψη εντός του Διαδικτύου. Απλώς, μπορείς να τα ονομάσεις "μακρινούς συγγενείς με ίδια χαρακτηριστικά προσώπου"... Περιηγήθηκα και στο δικό σου, μου άρεσε πολύ. Τα μικρά διαμάντια, παρότι ωραία και σπάνια, κινδυνεύουν από τις χοντροκομμένες απομιμήσεις συνήθως αλλά και από την άστοχη χρήση τους ενίοτε.
Anonimo ha detto…
συγκινητικό...μια μικρή λεπτομέρεια της ζωής ή μάλλον της κατάληξής της...(την έχω σκεφτεί πολλές φορές και η ίδια)...απλώς, ποτέ δεν είχα "φτάσει" έως το καφενείο του Guerra...εξ-αιρετικό...N.
SILIO D'APRILE ha detto…
Anonimo>>>συμπάσχω, δηλαδή έχω ήδη σκεφτεί και προετοιμάσει αυτή την αίσθηση και το μπουκέτο των σκέψεων σε κάποιο μικρό, λιγότερο προσιτό πόρτο...
kostasst ha detto…
Είμαι καινούργιος στον κόσμο των και οδηγούμαι τυχαία από το ένα στο άλλο. Από τη Λορελάη βρέθηκα εδώ, για να διαβάσω αυτό το εκπληκτικό ποιήμα. Υπάρχει κάποια έκδοση των ποιημάτων του Γκουέρα στα Ελληνικά.
SILIO D'APRILE ha detto…
Kostass>>>όχι, απ' όσο γνωρίζω. Ο Guerra δεν είναι τόσο γνωστός ως ποιητής. Αξίζει, νομίζω... Το ίδιο ισχύει για αρκετούς άλλους ποιητές από τη γειτονική και συγγενική μας Ιταλία οι οποίοι είτε μένουν αμετάφραστοι είτε έχουν πολυμεταφραστεί (αυτό δεν είναι άστοχο, βεβαίως) είτε έχουν κακομεταφραστεί...
Φαίδρα Φις ha detto…
όμορφο, με ξεχωριστή και οξεία φλόγα μέσα στην "παγωνιά" του...
πώς και δεν "αποκηρύχθηκε" ως ένοχο ανομοιότητας...?
Anonimo ha detto…
Ποιο κρύο;
Λίγο κρύο κι έρχεται το περισσότερο.
Μια σόμπα, όμως, θα μας σώσει. Και θα αλλοιώσει λίγο την τόσο άκαιρη πρόγευση του καλοκαιριού...

Καλησπέρα.
greekgaylolita ha detto…
Κανενας θανατος δεν ειναι καλος
[κι ολοι μαζεμενοι]