Τοπίο φθινοπώρου ΙΙ

foto: Silio D'Aprile, oggi a Coroni

Το ουράνιο τόξο πάνω από το κάστρο. (Στην ίδια ακτή που περπατούσαν τα παιδικά χρόνια). Η μυρ
ωδιά από τα σαπισμένα φύκια. Τα αγριλίδια για να κεντρωθούν, τ' ασπαράγγια που άρχισαν να ξαναφυτρώνουν, το "γιόμα" και τα "αργιολόγια" στο καινούργιο λιοστάσι. Οι αμμουδέρες φτάνουν για πεζούλες και φράχτες. Ο μαϊστρος πήρε τα κεραμίδια. Τα σύννεφα πάνω απ' το νερό (μαβί και λευκό στο μπλε του Λυβικού). Η αλμύρα στεγνώνει στα χείλη. Το ρόδι έχει -επιτέλους- σπάσει. Ενα βλέμμα, δύο φιλήματα, τρεις προσδοκίες...

Commenti

piece de resistance ha detto…
ωραιο τοπιο ωραιες και οι προσδοκιες και ως προσδοκιες ωραιες ..για το ροδι θελω να επανελθω εσπασε ε? ειναι ωραιο ποτυ ξεφευγεις στα τοπια που περαπτησαν τα παιδικα χρονια
cogito ha detto…
Καλημέρα!

Επιστροφή στα παιδικά τοπία?

Μέχρι να βγει η ψυχή μου εκεί θα γυρίζω... μήπως και καταφέρω να κρατήσω κάτι στο παρόν... μια στάλα άνθρωπο!!!
the navigator ha detto…
Μου θύμισες κάτι φωτογραφίες από παραλίες...(με κάστρα κίολας)...της Γκάνας...

όμορφα τα λόγια σου και φθινοπωρινά...
Unknown ha detto…
...τέσσερις αλήθειες...
SILIO D'APRILE ha detto…
τέσσερις;!...
Unknown ha detto…
μία για μένα
μία για σένα
και
δύο για να κοιτούν ειρωνικά
τι θέλουμε
και
τι μπορούμε
ellinida ha detto…
Απ'την αρχή του χρόνου
πληγές χαράζει η αλμύρα
γραφή ανεξίτηλη.
SILIO D'APRILE ha detto…
pdr>>> ναι, το ρόδι σπάει...

cogito>>> oι επιστροφές έχουν νόημα όταν βρίσκεις την αρχή του νήματος, ε;

nav>> Γκάνα;! Οχι, ο όμορφος ελληνικός Νότος είναι.

d.ath.>>> είμαι κακός στην αριθμητική! Αλήθεια λέω...

ellinida>>> ακριβώς, η αλμύρα είναι ανεξίτηλη φέτος, κι αναρωτιέμαι.