Συνταγή: μελιτζάνες με τομάτα στον φούρνο

Λοιπππόοοονννν, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πηγαίνεις στη μάνα σου... Τουλάχιστον, σ' ό,τι αφορά τη δική μου, μπορώ να πω ότι η κουζίνα της Κατερίνας είναι τρο-με-ρή (θεέ μου, τι πρωτοτυπία ενός γιου, θα μου πεις...). Το λέω και το εννοώ πως άμα καθήσεις δυο-τρεις ημέρες στο σπίτι, δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσεις τα δυο-τρία κιλά... Κι άμα είσαι περίπτωση εργένη, όπως εν προκειμένω, όλα τα μεσογειακά-οιδιπόδεια σύνδρομα του "παιδιού" που δεν τρώει καλά "γιατί τρέχει με τη δουλειά" ή γιατί "όλες οι νέες γυναίκες σήμερα είναι άχρηστες πάνω από την κατσαρόλα", ισχύει αναφανδόν στην κλασική ελληνοπρεπή περιπτωσάρα της εν λόγω οικογένειας. Και σημειωτέον ότι η Κατερίνα είναι επίσης πολύλογη στο τραπέζι καθώς αναλύει κάθε τι που υπάρχει στα πιάτα την ώρα ακριβώς που πεινάς σαν λύκος και δεν έχεις όρεξη για κουβέντα γύρω από το πώς γίνεται καλύτερη η λιαστή ντομάτα τις απογευματινές ώρες στον ήλιο ή γιατί η κορωναίικη στραπατσάδα γίνεται πιο νόστιμη άμα προσθέσεις λίγο τοπικό λευκό τυρί. Την εκδικήθηκα: στάθηκα στο βασίλειο-κουζίνα της κι άρχισα να κάνω την προετοιμασία για ένα παλιό, απλό όσο και νοστιμότατο πιάτο της Μεσσηνίας, το οποίο φτιάχνουν -καθόλου τυχαία- και στο Salento. Το έκανε η νόνα μου τα καλοκαίρια. Το θυμόμουν σαν εικόνα, το δοκίμασα...

*

Τι υλικά χρειάζονται: 6 στρογγυλές μελιτζάνες, 4 τομάτες, 2 κρεμμύδια, ½ ματσάκι δυόσμο, ½ ματσάκι μαϊντανό, 4 σκελίδες σκόρδο, 1 καυτερή πιπεριά, ¼ τριμμένη φέτα, αλάτι-πιπέρι.

*

Τώρα αρχίζουν τα κάπως μπελαλίδικα: κόβουμε τις μελιτζάνες σε μεγάλες στρογγυλές φέτες και τις ρίχνουμε στο τηγάνι. Τις κατεβάζουμε όταν πάρουν "χρώμα" και τις στραγγίζουμε. Αμέσως μετά, στο ίδιο λάδι, βάζουμε τα χοντροκομμένα κρεμμύδια ώστε να τσιγαριστούν. Δεν το παρατραβάμε βεβαίως, αλλά γρήγορα προσθέτουμε τον δυόσμο και τον μαϊντανό, το ψιλοκομμένο σκόρδο, την πιπεριά, το αλατοπίπερο και, στο τέλος, την τομάτα. Αφήνουμε να πάρουν δύο βράσεις και κατεβάζουμε το τηγάνι από τη φωτιά.

Η συνέχεια είναι πια εύκολη. Αφού έχουμε ήδη κάνει προθέρμανση του φούρνου, βάζουμε μια πρώτη στρώση από τη σάλτσα στο ταψί. Συνεχίζουμε εναλλάξ με μελιτζάνες κρατώντας την περισσότερη σάλτσα για την τελευταία στρώση. Στη συνέχεια, με την τριμμένη φέτα σκεπάζουμε όλη την επιφάνεια του ταψιού. Ο φούρνος αρχίζει να μυρίζει και τα σάλια να πέφτουν. Αν μη τι άλλο, το ψήσιμο δεν διαρκεί πολύ (περίπου 20 λεπτά δηλαδή), όσο απαιτείται για να λιώσει το τυρί στη στρώση και οι μελιτζάνες να «πιουν» τα ζουμιά τους.

Λίγο δροσερό κόκκινο κρασί μπορεί να συνοδεύσει το πιάτο - ως υποκειμενική προτίμηση, τουλάχιστον την ημέρα που το έφτιαξα υπό το "βλέμμα" Κατερίνας - είναι το Merlot-Cabernet Chavignon από την αχαϊκή ετικέττα "Μικρός Βοριάς" του Αγγελου Ρούβαλη...