Συνταγή: μελιτζάνες με τομάτα στον φούρνο

Λοιπππόοοονννν, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πηγαίνεις στη μάνα σου... Τουλάχιστον, σ' ό,τι αφορά τη δική μου, μπορώ να πω ότι η κουζίνα της Κατερίνας είναι τρο-με-ρή (θεέ μου, τι πρωτοτυπία ενός γιου, θα μου πεις...). Το λέω και το εννοώ πως άμα καθήσεις δυο-τρεις ημέρες στο σπίτι, δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσεις τα δυο-τρία κιλά... Κι άμα είσαι περίπτωση εργένη, όπως εν προκειμένω, όλα τα μεσογειακά-οιδιπόδεια σύνδρομα του "παιδιού" που δεν τρώει καλά "γιατί τρέχει με τη δουλειά" ή γιατί "όλες οι νέες γυναίκες σήμερα είναι άχρηστες πάνω από την κατσαρόλα", ισχύει αναφανδόν στην κλασική ελληνοπρεπή περιπτωσάρα της εν λόγω οικογένειας. Και σημειωτέον ότι η Κατερίνα είναι επίσης πολύλογη στο τραπέζι καθώς αναλύει κάθε τι που υπάρχει στα πιάτα την ώρα ακριβώς που πεινάς σαν λύκος και δεν έχεις όρεξη για κουβέντα γύρω από το πώς γίνεται καλύτερη η λιαστή ντομάτα τις απογευματινές ώρες στον ήλιο ή γιατί η κορωναίικη στραπατσάδα γίνεται πιο νόστιμη άμα προσθέσεις λίγο τοπικό λευκό τυρί. Την εκδικήθηκα: στάθηκα στο βασίλειο-κουζίνα της κι άρχισα να κάνω την προετοιμασία για ένα παλιό, απλό όσο και νοστιμότατο πιάτο της Μεσσηνίας, το οποίο φτιάχνουν -καθόλου τυχαία- και στο Salento. Το έκανε η νόνα μου τα καλοκαίρια. Το θυμόμουν σαν εικόνα, το δοκίμασα...
*
Τι υλικά χρειάζονται: 6 στρογγυλές μελιτζάνες, 4 τομάτες, 2 κρεμμύδια, ½ ματσάκι δυόσμο, ½ ματσάκι μαϊντανό, 4 σκελίδες σκόρδο, 1 καυτερή πιπεριά, ¼ τριμμένη φέτα, αλάτι-πιπέρι.
*
Τώρα αρχίζουν τα κάπως μπελαλίδικα: κόβουμε τις μελιτζάνες σε μεγάλες στρογγυλές φέτες και τις ρίχνουμε στο τηγάνι. Τις κατεβάζουμε όταν πάρουν "χρώμα" και τις στραγγίζουμε. Αμέσως μετά, στο ίδιο λάδι, βάζουμε τα χοντροκομμένα κρεμμύδια ώστε να τσιγαριστούν. Δεν το παρατραβάμε βεβαίως, αλλά γρήγορα προσθέτουμε τον δυόσμο και τον μαϊντανό, το ψιλοκομμένο σκόρδο, την πιπεριά, το αλατοπίπερο και, στο τέλος, την τομάτα. Αφήνουμε να πάρουν δύο βράσεις και κατεβάζουμε το τηγάνι από τη φωτιά.
Η συνέχεια είναι πια εύκολη. Αφού έχουμε ήδη κάνει προθέρμανση του φούρνου, βάζουμε μια πρώτη στρώση από τη σάλτσα στο ταψί. Συνεχίζουμε εναλλάξ με μελιτζάνες κρατώντας την περισσότερη σάλτσα για την τελευταία στρώση. Στη συνέχεια, με την τριμμένη φέτα σκεπάζουμε όλη την επιφάνεια του ταψιού. Ο φούρνος αρχίζει να μυρίζει και τα σάλια να πέφτουν. Αν μη τι άλλο, το ψήσιμο δεν διαρκεί πολύ (περίπου 20 λεπτά δηλαδή), όσο απαιτείται για να λιώσει το τυρί στη στρώση και οι μελιτζάνες να «πιουν» τα ζουμιά τους.
Λίγο δροσερό κόκκινο κρασί μπορεί να συνοδεύσει το πιάτο - ως υποκειμενική προτίμηση, τουλάχιστον την ημέρα που το έφτιαξα υπό το "βλέμμα" Κατερίνας - είναι το Merlot-Cabernet Chavignon από την αχαϊκή ετικέττα "Μικρός Βοριάς" του Αγγελου Ρούβαλη...

Commenti

scalidi ha detto…
xa xa xa xa, απολαυστικό. δεν έχεις άδικο με τις μαμάδες, κάπως έτσι είναι
ωραία η συνταγή θα τη δοκιμάσω και ξέρεις τι μου άρεσε περισσότερο; που γράφεις ότι σου έχει μείνειη εικόνα της νονάς σου να το φτιάχνει... κάπως έτσι έμαθα να μαγειρεύω: από την εικόνα της δικής μου μαμάς
SILIO D'APRILE ha detto…
Η νόνα μου πέθανε τον περασμένο Απρίλιο, την ημέρα των γενεθλίων μου. Αυτό με τάραξε, μπορώ να πω... Τέτοιες εικόνες από τα παιδικά χρόνια είναι καθοριστικές, δεν πιστεύεις;
scalidi ha detto…
Απολύτως, Σίλιο. Είχα την ευτυχία η παιδική μου ηλικία να είναι κάτι παραπάνω από ιδανική εκεί στο χωριό και την κουβαλάω μαζί μου σαν θησαυρό μέσα στην ψυχή, εδώ στην άγρια πόλη.
Λυπάμαι για τη νόνα σου. Πώς να μην σε ταράξει; Και σκέψου την ίδια στιγμή κάπου στον κόσμο μπορεί να γεννιόταν ένας άλλος Silio d' Aprile...
Unknown ha detto…
εγώ ζήλεψα περισσότερο απ' όλα το κρασί του Άγγελου Ρούβαλη!

σαν να το βλέπω ν' ανοίγει τώρα το πρώτο μπουκάλι...

όσο για το φαγητό, θα κρατήσω τη συνταγή ακριβώς γιατί η ανάλυσή της έχει να πει πολλά...

σας χαιρετώ.
piece de resistance ha detto…
i dikia mou den mageirevei alla silio pistevo oti einai ena poli glyko mnimosino to keimeno sou
gia tin texni tis kai gia ekeini
xereis nomizo oti mas akoun apo kei pano kai xamogeloun kai kammia fora tous trexoun kai ta salia gia kalo fagito.O geitonas mou mageirvvei apo to proi kati me melitzanes kai i myti mou vasanizetai alla pisti sti diaita
SILIO D'APRILE ha detto…
Scalidi, D.A., P.d.R. >>> οι γεύσεις, τα αρώματα, οι ήχοι μας είναι η αληθινή ταυτότητά μας. Οι τομάτες μού θυμίζουν πάντοτε παιδικά βιώματα από τον Μορέα, το σκόρδο και οι ελιές την ιταλική μου πλευρά. Δεν έχει σημασία αυτό, διότι για τον καθένα ισχύει κάτι διαφορετικό κι όμως τόσο όμοιο. Είναι κάτι ανάλογο με τις ρίζες στο χώμα. Ομως, επί της ουσίας, η μαγειρική αποκαλύπτει περσόνες, ξεκλειδώνει συμπεριφορές και αντιλήψεις. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι πια, όλο και περισσότερο, στις νέες γνωριμίες γίνεται λόγος για γεύσεις και επιδόσεις στην κουζίνα παρά για άστρα και ωροσκόπους...
Unknown ha detto…
Λέτε:

"Ομως, επί της ουσίας, η μαγειρική αποκαλύπτει περσόνες, ξεκλειδώνει συμπεριφορές και αντιλήψεις."

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να το περιορίσουμε στην αποκάλυψη εθνικών χαρακτηριστικών, ωστόσο αυτήν την παράμετρο που αναφέρετε δεν την είχα σκεφτεί, όπως και την αναφορά:

"Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι πια, όλο και περισσότερο, στις νέες γνωριμίες γίνεται λόγος για γεύσεις και επιδόσεις στην κουζίνα παρά για άστρα και ωροσκόπους..."

Βέβαια, πολλές φορές η συζήτηση περί φαγητού συνοδεύεται από αστρολογικές αναφορές. Δεν έχω καταλήξει ωστόσο αν ο συνδυασμός υποβιβάζει τη μία ή την άλλη...

Χαρακτηριστικό, οπωσδήποτε, είναι το γεγονός της καθημερινής απαξίωσης της γεύσης. Περιοριζόμαστε στη "χόρταση" και όχι στην απόλαυση.

Και οι λόγοι πολλοί...
SILIO D'APRILE ha detto…
D.A. >>> Δεν αναφερόμουν σε εθνικά χαρακτηριστικά αλλά στην προσωπική κουλτούρα που καθρεφτίζεται μέσα από γευστικές προτιμήσεις. Οσο για το θέμα κουζίνας-ζωδίων, το έχω παρατηρήσει σε παρέες και χαμογελώ κρυφά.
Unknown ha detto…
το σχόλιό μου για τα εθνικά χαρακτηριστικά ήταν προσωπικό ερώτημα, ρητορικό αν θέλετε...

δεν είχε να κάνει με το ότι εσείς υπονοήσατε κάτι τέτοιο.

πάντως, εγώ τεντώνω τα αυτιά μου για να δω πού πάει μια τέτοια συζήτηση που δείχνει σοβαρή και, μεταξύ άλλων, επιστημονική...
Unknown ha detto…
προς αποφυγήν παρεξηγήσεων:
εννοώ τις συζητήσεις περί αστρολογίας στο...τραπέζι!

καλημέρα.
ioeu ha detto…
τι σου έλεγα?
;)