Τώρα που η Πάρνηθα καίγεται...

...ξαναθυμάμαι τον ένα χρόνο που έζησα (ως σμηνίτης σειράς Γ96 στην 3η ΜΚΣΕ) μέσα σ' αυτό το δάσος, τις υπέροχες διαδρομές πεζοπορίας, τα αρώματα από τους έλατους, τα χνάρια από τα βιαστικά ελάφια, τους ήχους της αληθινής ζωής που σφύζει σ' όλο το μήκος του εθνικού δρυμού.

Το θέαμα από το παράθυρο, χθες το απόγευμα, με τις πύρινες γλώσσες που κατάπιναν αυτόν τον κοντινό παράδεισο, μου έκοβε την ανάσα... Το γιουχάρισμα για τους εκπροσώπους της κυβερνοαντιπολίτευσης, σήμερα το πρωί, στα τηλεοπτικά κανάλια το ένιωσα υπόκωφο αλλά και γι' αυτό ακόμη πιο σκληρό, εκδικητικό.

Κάθε κύκλος ανοίγει και κλείνει, πάντοτε...