Συνταγή: το μεσσηνιακό "τσικ-τσικ"

Τσικ-τσικ: τρεις τομάτες, τέσσερις μελιτζάνες, τρία κολοκυθάκια, ένα τέταρτο αλμυρό τυρί (όχι φέτα), ένα αβγό, αλάτι-πιπέρι-ρίγανη
Είναι από τα παραδοσιακά πιάτα της περιοχής Πύλου-Μεθώνης-Κορώνης, το οποίο δεν συναντάται συχνά στα εστιατόρια. Λέγεται "τσικ-τσικ" (ηχοποίητη η λέξη, από το ψιλό κόψιμο των υλικών) και τρώγεται είτε ζεστό είτε (κατ' εμέ) κρύο. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγη υπομονή, δηλαδή απαιτεί περίπου μία ώρα για να ετοιμαστεί. Κατ' αρχάς, τηγανίζουμε την ψιλοκομμένη τομάτα και την τοποθετούμε σ' ένα ξεχωριστό πιάτο. Κατόπιν, αφού προηγουμένως έχουμε κόψει σε κύβους τις μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια και το αλμυρό τυρί αλλά και τις πατάτες (σε μικρό στενόμακρο σχήμα), τηγανίζουμε ξεχωριστά προτιμώντας τις μελιτζάνες τελευταίες. Αφού έχουν στραγγίσει, στη συνέχεια και για περίπου πέντε λεπτά, ρίχνουμε όλα τα υλικά σε μεγάλο τηγάνι ανακατεύοντας με την τομάτα και αλατοπιπερώνοντας. Λίγο πριν κατεβάσουμε το μείγμα ρίχνουμε και ένα αβγό χτυπημένο. (Λίγη θαλασσινή ρίγανη δίνει τον γευστικό τόνο θυμίζοντας τα μαγειρέματα της νόνας μου). Το "τσικ-τσικ" σερβίρεται με δροσερό σαββατιανό.

Commenti

scalidi ha detto…
Αχ, λατρεύω τις μελιτζάνες, τις ντοματούλες και το τυράκι, καθώς και το δροσερό σαββατιανό, εκείνο το αυγουλάκι με χαλάει λίγο, καθώς αδυνατώ να το σπάσω η άχρηστη...
SILIO D'APRILE ha detto…
από πού 'σαι βρε Πάνο και δεν το ξέρεις;! Εμείς στην Κορώνη το κάνουμε συνέχεια το "τσικ-τσικ"... Εσύ πού είσαι;! Μπελαλίδικο είναι, αλλά όπως λέμε, "αποσπερού πραγαλιά εδώ 'σα πέρα"!
Anonimo ha detto…
Με τις πένες καλά τα πήγα (εξαιρετικό πιάτο μέσα στην απλότητά του). Άντε τώρα να δω τι θα κάνω μ' αυτό, που με τρέλανε και μόνο που το διάβασα... Ευλογημένος τόπος, ευλογημένες γεύσεις. Ανασκουμπώνομαι! (πραγαλιά?)
SILIO D'APRILE ha detto…
μπορεί να 'ναι έτσι όπως λες, αγαπητέ Μεσσήνιε Πάνο, στην περιοχή σου. (Το χωριό σου έχει ωραίον ορίζοντα, πάντως, έχω περάσει από 'κει). Αλλά γιατί "ενοχλείσαι" από πιάτα σαν το προτεινόμενο; Οι δικοί μου πρόγονοι ήταν ψαράδες που έβγαιναν στο Λιβυκό και ζούσαν ανάμεσα στη Σχίζα, το Βενέτικο και τον Ακρίτα τρώγοντας τσικ-τσικ, παστό χοιρομέρι, στραπατσάδα με πεταλίδες, πλακοτηγανίτες και ζυμαρικά καμωμένα χειμωνικά, σπιτίσια. Και δεν λατανάγανε φρετζουλώντας σαν βυζανιάρικα την καδίνα. Διάκε ταχιά στις μελίστρες και τα λιοστάσια κι άμα βρεις χειρόμπιλα, σύρε να μου πεις κι εμένα... Με χαμόγελα, Β.
SILIO D'APRILE ha detto…
τέλεια, λοιπόν! Πάνο, τι άλλο να πω;!... (Αμα κατεβείς προς Κορώνη, δώσε σήμα, ίσως βρεθούμε για ουζάκι στου Καγκελάριου ή πέρα στα Περούλια, οκ;!)