Όταν η Τέχνη αποκαθηλώνεται, η ανθρώπινη υπόσταση μικραίνει.
Το εικαστικό έργο της Γεωργίας Λαλέ φέρει την υπόθεση της καλλιτεχνικής έκφρασης στο σημείο τομής της. Η «αλήθεια» της ιδέας φθάνει πεφρασμένη στους δέκτες της ως μήνυμα. Η επεξεργασία του προαπαιτεί αναλογίες στη «γλώσσα» και στην πρόσληψη της πραγματικότητας.
Στην περίπτωση ετούτη, τίθεται ζήτημα αξιοπρέπειας και αξιών πολιτισμού έναντι του φασισμού: ποιος αποφασίζει για την Τέχνη πέρα από τους δημιουργούς της;
*Το έργο-σημαία αποτελείται από κομμάτια μεταχειρισμένων σεντονιών που έστειλαν ανώνυμες γυναίκες που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. «...Αυτές οι γυναίκες έχουν φαινομενικά λίγα κοινά πράγματα, αλλά όλες έχουν ξαπλώσει σε αυτά τα σεντόνια απελπισμένες και φοβισμένες» αναφέρεται στην περιγραφή της έκθεσης. H ροζ σημαία προκάλεσε την οργή του βουλευτή Δ. Νάτσιου, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Νίκη. Στη Βουλή, προχθές, αναφέρθηκε στην ελληνική σημαία, η οποία «βάφεται με κόκκινο μόνο με το αίμα των ηρώων μας». Ομοϊδεάτες του, εντός κι εκτός κοινοβουλίου, ενίσχυσαν την άποψή τους με κορώνες εθνικιστικές. Ως αποτέλεσμα, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης επέβαλε την απόσυρση του έργου της Γεωργίας Λαλέ, Neighborhood Guilt, από την οργανώμενη έκθεση του ελληνικού προξενείου στη Νέα Υόρκη.
Commenti