Όταν κλείνει ένα βιβλιοπωλείο, ανοίγει ένα τίποτε...


Το γεγονός της απώλειας ενός σημαντικού βιβλιοφιλικού σημείου αναφοράς στην ιστορία της αθηναϊκής πρωτεύουσας είναι είδηση πεπαλαιωμένη - ο «Ελευθερουδάκης» έκλεισε το 2016 μέσα σε μια συνθήκη όντως αρνητική για την κοινωνία, τον πολιτισμό, την οικονομία.

Σήμερα, επτά χρόνια αργότερα, στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες αναφέρεται ο εγκλεισμός της μίας εκ των δύο τελευταίων γόνων της οικογένειας, της Μαρίνας Ελευθερουδάκη, στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα, για τα συσσωρευμένα χρέη της επιχείρησης...

Ο συνδυασμός της πραγματικότητας της αγοράς με την υπερπραγματικότητα της πολιτισμικής διεργασίας δεν αποβαίνει πάντοτε ελκυστικός. Το ιστορικό βιβλιοπωλείο της πλατείας Συντάγματος (1898), κατόπιν στην οδό Νίκης και τις τελευταίες δεκαετίες μεταξύ Πύργου Αθηνών και οδού Πανεπιστημίου, αντικατοπτρίζει τη θλιβερή διάσταση στην οποία περιέρχεται -αργά, λιγότερο εμφανώς μα σταθερά- ο κόσμος του ελληνικού βιβλίου, ο κλάδος των εκδόσεων, η αναγνωστική κουλτούρα.

Δεν θα φανταζόταν ο Κωνσταντίνος Ελευθερουδάκης ότι οι εγγονές του θα έπαιρναν τη σκυτάλη για να φθάσουν τελικά, έναν αιώνα αργότερα, σε πλειστηριασμούς, λουκέτα, εξευτελισμούς σε κάθε επίπεδο.

Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος ασχολούμενος με το βιβλίο όπου νιώθει ήσυχος ή δεν αντιλαμβάνεται τους τριγμούς της «νέας εποχής»... 


Commenti