ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑ. Δεν είμαι αυτός που φαίνομαι γιατί περπατώ στους δρόμους ενός άλλου ηλίου, πατώ στο χώμα μιας άλλης γης και ξεδιψώ με το γάργαρο νερό από τον ποταμό που αλέθουν άγνωστοι θεοί.
Δεν είμαι χαμόγελο αυθεντικό, ούτε ποτέ θα κλάψω. Και τον θυμό ή τον φόβο, πάντα τους προσποιούμαι. Μόνος φυλακίζομαι, μόνος σπάζω τα δεσμά μου.
Ζηλεύω τα πουλιά, τα ωκεάνια δάση, την επιδερμίδα της άνοιξης. Απεχθάνομαι μόνον την πραγματικότητα των ανθρώπων.
Σήμερα λοιπόν θα κάνω μια αλλαγή. Θα απεκδυθώ τα πάντα. Εγώ, ένας Πινόκκιο χωρίς όνομα, με σάρκα που γερνάει κάθε μέρα, ασάλευτος, χωρίς φωνή σκεπτόμενος, με μύτη ξύλινη, μακριά, που μεγαλώνει αντικρίζοντας το ψέμα που όλοι αποκαλούν αλήθεια και την αλήθεια που τη σμίγω στωικά, από άπειρα μικρά κομμάτια ζωής, και μου την αρνούνται.
::
Commenti