Ευγενική αναφορά στο βιβλίο, από το «Μονόκλ»

Το βιβλιοπωλείο «Μονόκλ», στο κέντρο της Αθήνας, αφιέρωσε αναρτήσεις σε ποιητικές συλλογές με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, για περισσότερο από μία εβδομάδα. Μεταξύ αυτών και ο «Όρμος : Σκηνική ποιητική αφήγηση». Εξ ου και η φωτογραφία από τις προθήκες του βιβλιοπωλείου καθώς και ένα επιλεγμένο απόσπασμα.


META

Παλιά ταξίδευα λιγότερο.

( Έλεγα: «Όλα υπάρχουν εδώ. Εγώ,

τα χρήματα, ο χρόνος…»).

Πίστευα στα επουράνια, αφηνόμουν

στην ανοησία της ομορφιάς (ποιας τώρα;)

έκανα άλματα έξω από την πραγματικότητα

προκλητικός, αναιδής

και γι’ αυτό χαρούμενος,

αναζητούσα τη γοητεία ενδιάμεσα.

Είναι το ταξίδι που μου λείπει,

για να λυτρωθεί

η νεανική αγωνία μου,

ο προορισμός που δεν υπάρχει,

το σημείο του νου, εκείνο που δεν θα με φέρει

πουθενά –το ξέρω κιόλας-

και οι μαγικοί τόποι,

οι ανέγγιχτοι κι εξόφθαλμοι, σαν τα ψέματα

που εδώ αναπνέω.

Πόσο θα διαφέρει αυτή η διαδρομή

Αφού δεν την ξέρω κι αδιαφορώ γι’ αυτήν;

Παλιά ταξίδευα

γιατί αγαπούσα, πίστευα, αναθαρρούσα

περίεργος για τέτοια φαινόμενα ψυχικά,

ή και για της σάρκας παρορμήσεις,

άπειρες κι αρεστές,

σκάλιζα τα φώτα του ορίζοντα κατάκοπος

για να μάθω εάν κάτι υπάρχει

πίσω από το σκοτάδι, εάν είμαι παρών

ή με ονειρεύομαι…

Πόσο χιμαιρικές θα είναι οι ερωτήσεις μου;

Και η μουσική τελετουργία;

Και οι αιώνιοι νόμοι του ποιητή;

Και η επιβίωση της Τέχνης;

Ξέρω, με αποκαλείς τρελό τώρα,

με χλευάζεις σιωπηλά —  

τελεσίδικα με αφορίζεις.

Αλλ’ όταν αναχωρήσω προς τον θνητό τερματισμό

την αλήθεια μου θα νιώσεις, κι ας είναι αργά,

θα με μακαρίζεις για τα ταξίδια μας τα μισά.


Commenti