ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ η σκέψη κάνει παιχνιδίσματα και η τυχαιότητα γίνεται σκυτάλη, ανάχωμα για άλλες μνήμες, ενεργά αισθητήρια, αναδρομές.
Σε ένα συρτάρι, τυπικού γραφείου δεκαετίας του εξήντα, κάπου σε νησί του Αιγαίου, ανάμεσα στη χούφτα από ταχυδρομικά δελτάρια, ανασυρμένη μια σπάνια αποτύπωση της μικρής μεσσηνιακής καστρόπολης. Εκτύπωση σε χαρτί σκληρό, σεπιασμένη. Έτος 1927.
Η Κορώνη με το αγέρωχο βενετσιάνικο κάστρο της, ο μώλος όμοιος στον χρόνο, τα εμπορικά βαπόρια με τα ξάρτια τους, κάπου τριγύρω οι προγόνοι, η λαλιά τους η τραγουδιστή μοραΐτικη. Όλα εμπρός στο ξαφνιασμένο βλέμμα, τώρα.
Η κάρτα στην πίσω όψη, λευκοκίτρινη, άγραφη. Δεν στάλθηκε. Ποιος ξέρει... Πώς βρέθηκε στο νησί, πώς έφθασε στα χέρια μου;
::
Commenti