«Ως ήδομαι κι ευφραίνομαι κι αγάλλομαι...», κόρη του ροδαρίου, να κατοικήσω εντός σου προσδοκώ, καταφύγιο να κάνω από τις δυνάμεις σου. Να σου γνωρίσω τ' εαυτού μου τ' αναγνώσματα, να επιλέξεις τις πρεσβύτερες επιθυμίες μου, σάρκα να δωρίσεις στο μηδέν και διάρκεια στη στιγμή μου.
Κόρη του ροδαρίου, αρωματισμένη με την αρμύρα των στροβίλων, όνειρο κι άχνη των ονείρων στο φως, στόχο απώτερο να κάνεις τη σωτηρία μου: το ζωτικό τέλος να μου χαρίσεις όμορφο. Να φλογίσεις τη θέληση και το έργο μου ν' απαλύνεις, τη φύση των όντων να καθρεφτίσεις στον νου μου, μ' ουσία να στιγματίσεις τη διάθεση και την πράξη μου.
Commenti