Η ταινία του Μίκαελ Χάνεκε προσδίδει νόημα στην πορεία της ύπαρξης μέσα στον κόσμο: από τη στιγμή της γέννησης, η συνύπαρξη αποτελεί αγωνιώδες πρωταρχικό και κορυφαίο διακύβευμα, και καταλήγει στην ώρα του θανάτου >>> Ετούτο είναι το σημείο "τριβής" για τον Αυστριακό σκηνοθέτη, το οποίο τον παρωθεί στην ανάλυση του είναι - ο κυνισμός του γηρασμένου σώματος, η υποχώρηση των συνθετικών υλικών της ζωής, η άνευ όρων συνειδησιακή ροή προς το τέλος, περιστοιχίζουν το βασικό ένστικτο: την αγάπη >>> Οι δύο ήρωες του Χάνεκε (συγκλονιστικοί ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν και η Εμμανουέλ Ριβά - πρωταγωνίστρια του "Χιροσίμα Αγάπη μου") βιώνουν από κοινού την αντίστροφη μέτρηση >>> Ανακαλούν τα χρόνια της κοινής εμπειρίας, στέκονται μειλίχιοι απέναντι στο πεπρωμένο, συμμετέχουν στην πράξη "εξόδου" από τον έρωτα με όλη τη φυσικότητα που απορρέει από την ωριμότητά τους >>> Η ταινία είναι διδακτική καθώς, αν μη τι άλλο, προτείνει το μη αυτονόητο στο πολύπτυχο της νεότητας και της αιωνιότητας και της ταυτόχρονης συναισθηματικής πλήρωσης >>> Αυτό πριν απ' όλα, δηλαδή την έξοχη σκηνοθετική προσέγγιση, τις δίχως συγκινησιακές εκκλήσεις ερμηνείες των ηθοποιών, τα πλάνα με τη συνεχή αφηγηματική ροή, τον καθόλου τυχαίο ήχο του τρεχούμενου νερού και των παλμών της καρδιάς...
Διαφημιστικό απόσπασμα: http://youtu.be/zac6sV1WkGU
Commenti