Κάποτε έρχεται αυτή η άνοιξη... (ΙΙΙ)

L'isoletta "Petrocaravo", al Cavo Gallo (Coroni di Messinia)
Το τραγούδι ψελλίζεται, ο χορός πρέπει αντικριστός στα βλέμματα και τα κορμιά, οι παλμοί της σκέψης, το σθένος της πράξης >>> Οσο μακραίνει ο χρόνος τα είδωλα λαμπυρίζουν >>> "Δίχως τα γράμματά σου δεν μπορώ να συνεχίσω.... Πολύ και απόλυτα", ομολογεί ο ποιητής ο Μαγιακόφσκι για τη σεμνή, ερωτικά ηφαιστειώδη, σιωπηλή Τατιάνα Γιακόβλεβα >>> Η άνοιξη είναι ελευθερία ή αφετηρία >>> Εκπλήρωση καθήκοντος, ίσως μαθητεία >>> Ολα εκείνα τα ανείπωτα που αποποιείται ο νους αλλά διακατέχεται >>> Η γέννηση που ονειρεύεται, η θαλπωρή του είναι >>> Πέρα από το Πετροκάραβο, απέναντι στο ξωκλήσι του Αη Λια, απλώνεται η μελωδία μαζί με τη σκουριά των καντηλιών: "...Και νυξ ουκ έσται έτι˙ και χρείαν ουκ έχουσι φωτός λύχνου και φωτός ηλίου, ότι Κύριος ο Θεός φωτίσει επ’ αυτούς˙ και βασιλεύσουσιν εις τους αιώνας των αιώνων"

Commenti