"Mέσα από την ποίηση γνωρίζω πως δεν μπορώ να βγάλω χρήματα..."

...τάδε έφη νεαρή, πρωτοεμφανιζόμενη στον χώρο της ποιητικής δημιουργίας >>> όπου στα 24 χρόνια της διαθέτει τον κομπασμό ν' αναρωτιέται για τις οικονομικές απολαβές της από την ποίηση >>> και να δηλώνει ευθαρσώς ότι "...παρ' όλα αυτά, δεν μου απαγορεύει τίποτε να ονειρεύομαι τη μέρα που θα ζω από αυτό" >>> δηλώνει στην εφημερίδα "Αγγελιοφόρος της Κυριακής", 19/7 (ονόματι Μαίρη Δροσοπούλου) >>> κάνοντας τα μάτια να τρίβονται από την απίστευτη παρουσίασή της ως "παιδιού-θαύματος", "καθεριωμένης στους λογοτεχνικούς κύκλους ως μία από τις μεγαλύτερες ποιήτριες της γενιάς της", "εικοσιτετράχρονης που η ποίηση και η λογοτεχνία είναι όλη της η ζωή" >>> Είναι φανερό ότι τα φαιδρά δεν σταματούν σ' αυτά (βλέπε, κριτικά σημειώματα από πασίγνωστους κριτικούς λογοτεχνίας για φίλους τους ποιητικίζοντες) >>> Κι αν στη δεύτερη περίπτωση το "παιχνίδι" γίνεται για να έχουν νόημα οι διάφοροι μιντιακοί μηχανισμοί, γεγονός που σηκώνει συζήτηση υψηλών θερμοκρασιών >>> στην πρώτη περίπτωση το "παιχνίδι" βρίσκεται στο όριο πέραν της γελοιότητας, είναι προκλητικό και, συνάμα, χλευαστικό, προκαλεί θλίψη >>> Ποιος όμως να μιλήσει για την ποίηση ως πραγματικότητα, για την ποίηση χωρίς το πρόσωπο του ποιητή, για την ποίηση ως απροσέγγιστο τόπο, για την ποίηση ως τύχη αγαθή για τον δημιουργό και τον αναγνώστη του; >>> Σιωπή / μόνο σιωπή / το φως τρυπάει με σιωπή / ό,τι η θάλασσα ρημάζει γράφει υπέροχα ο Αρεντ >>> Υπάρχει βεβαίως κι ένα ενδιάμεσο φαινόμενο: οι "ποιητές" των "στρατοπέδων", εκείνοι που δολιχοδρομούν ανάμεσα σε ποιητικές παρέες, που κατηγορούν, κουτσομπολεύουν, επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν ομοτέχνους τους μόνον και μόνον για να υπάρξουν, για να σταθούν όρθιοι σε μια αγέλη με αρχηγό, υπαρχηγούς και λοιπά >>> (τα παραδείγματα βρίθουν, μια υποψιασμένη ματιά στον αθηναϊκό Τύπο των τελευταίων 10 ημερών κάνει κατανοητά τα γραφέντα εδώ...) >>> Αλλ' ευτυχώς, όπως έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος, "ο ποιητής είναι ένας εργάτης του λόγου και η ποίηση είναι διαρκές γίγνεσθαι" >>> φτου φτου, καλύτερα να μην τα γνωρίζει κανείς ετούτα, απλώς να πιάνει στα χέρια του τα Collectanea του Ζήσιμου Λορεντζάτου, επί παραδείγματι, ή τα ολιγογραφήματα του Επαμεινώνδα Γονατά, κι έτσι να οδεύει...

Commenti

ioeu ha detto…
όσοι λευκοφόροι, εννοήτωσαν...
Unknown ha detto…
Η Μαίρη Δροσοπούλου 13 χρόνια μετά από την πρώρη της έκδοση συνεχίζει να αποκαλείται "πρωτοεμφανιζόμενη"; Μετά από 18 βράβεύσεις από έγκυρους οργανισμούς όπως ο η Πρεσβεία της Γαλλίας στην Ελλάδα, Η Ένωση Λογοτεχνών, η Καλλιτεχνική Εταιρία Κούρος Ευρωπού, Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βορείου Ελλάδος, εκδόσεις και δημοσιεύσεις, συνεχίζει να είναι ένα παιδάκι που ονειρεύεται να γράψει κάποτε αληθινή ποιήση; έχετε διαβάσει κύριε Ρούβαλη κάποιο βιβλίο της Μαίρης Δροσοπούλου; Την έχετε γνωρίσει ως άνθρωπο ή ως συγγραφέα; Η κριτική είναι πάντα καλοδεχούμενη, αρκεί να είναι καλοπροαίρετη και κυρίως τεκμηριωμένη. Θα είχατε κάθε δικαίωμα να μη συμφωνείτε με τον τρόπο γραφής της ή να μη σας αρέσει, αρκεί να είχατε διαβάσει κάτι.
Μαρία Χρηστίδου, ποιήτρια.
Unknown ha detto…
Η παροιμία λέει "στο καλό το μήλο πάει το σκουλήκι". Δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την άδικη κι άνανδρη επίθεση που κάνατε στο άρθρο σχετικά με τη Μαίρη Δροσοπούλου. Πρώτον, το θεωρώ ύπουλο χτύπημα κάτω από τη μέση το να απομονώνετε τα λόγια της συνεντευξιαζόμενης με αυτόν τον τρόπο και δεύτερον, το να της ρίχνετε λάσπη χωρίς να τη γνωρίζετε και χωρίς να αναφέρεστε καν στα έργα της, τα οποία προφανώς αγνοείτε. Τι ακριβώς σας ενοχλεί στη Μαίρη Δροσοπούλου; Το ότι είναι νεαρή στην ηλικία; Το ότι είναι γυναίκα; ή΄το ότι έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στην πόλη της Θεσσαλονίκης με μια συνεχή παρουσία στο χώρο των τεχνών και των γραμμάτων; αποκαλείτε σαρκαστικά πρωτοεμφανιζόμενη μια ποιήτρια που την τελευταία δεκαετία έχει βραβευτεί ουκ ολίγες φορές κι έχει εκδώσει βιβλία, μελέτες, άρθρα και διηγήματα. το δεύτερό της βιβλίο, μάλιστα, που τιτλοφορείται "Ενοχη γενιά" αναφέρεται στη δική σας τη γενιά, που αβασάνιστα απορρίπτει αντί να ερευνά, αφορίζει αντί να συζητήσει, καταστρέφει αντί να δημιουργεί. αμφισβητείτε το χαρακτηρισμό της ως παιδί-θαύμα. Αγνοείτε το ότι η Δροσοπούλου είχε κάνει έντονη την παρουσία της από τα 11 της χρόνιά, όταν εξέδωσε την πρώτη της συλλογή κι άρχισε να σαρώνει τα βραβεία. Ειρωνεύεστε το χαρακτηρισμό της ως μια από τις μεγαλύτερες ανερχόμενες ποιήτριες της γενιάς της. Ξέρετε πολλούς που στην ηλικία των 24 έχουν πραγνατοποιήσει τα όσα έχει κατορθώσει εκείνη; και δεν αναφέρομαι μόνο στα δείγματα γραφής, αλλά και στις σπουδές της. Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα και να με κατηγορήσετε κι εμένα σαν έναν από τους ποιητές που όπως λέτε υποστηρίζουν ομότεχνούς τους. δεν έχω σχέση με την ποίηση, ούτε γνωρίζω καν προσωπικά τη Μαίρη Δροσοπούλου. άκουσα πρόσφατα μια ομιλία της σε ημερίδα που οργάνωσε το ΙΜΧΑ και θέλησα να μάθω περισσότερα για το κορίτσι που, παρά το νεαρό της ηλικίας του, στεκόταν επάξια δίπλα στους αξιόλογους κι επιφανείς ομιλητές της ημερίδας (οι περισσότεροι των οποίων καταξιωμένοι καθηγητές πανεπιστημίου). Εγώ έκανα την έρευνά μου πριν εκφέρω γνώμη. θα έπρεπε να έχετε την υπευθυνότητα και την ευαισθησια να κάνετε το ίδιο πριν κατακεραυνώσετε με τόση ειρωνεία και μικροψυχία έναν αξιόλογο νέο άνθρωπο.
Με εκτίμηση,
Σ. Ρέντη, ιδιωτικός υπάλληλος