"Μου σιρνι ε καρντιά να σου μιλίσο, φσε τσι που 'χο κρατένο στην φσιχί..." >>> γιατί η καρδιά μου θέλει να σου πω, για κείνο που 'χω κρατημένο στην ψυχή >>> Λέξεις που στάζουν σαν το μέλι σε δροσερό νερό, παρελθούσες και κυκλωτικές >>> Για όσους έχουν τρυπηθεί από τις tarantelle του Τάραντα και γνωρίζουν τη γεύση της στουμπιστής ελιάς στο Salento, το θρόισμα του Ιονίου από ετούτη την πλευρά, το χρώμα του κόκκινου κρασιού και πάνω από κάθε τι άλλο τον επώδυνο ήλιο στο δέρμα και τις συγκινήσεις >>> Οπως η συναυλία των Encardia στον καλόκαιρο Υμηττό, σ' έναν ταπεινό πεζόδρομο του μικρού δήμου, όπου το συγκρότημα ανέβηκε στη μικρή σκηνή προσκαλώντας το κοινό να συνδράμει στην ιεροτελεστία του ταραντισμού >>> Εκεί πέρα, στην Grecia Salentina, ή αλλιώς τη Magna Grecia των απλών ανθρώπων του παραμελημένου και γι' αυτό πανέμορφου ιταλικού νότου, ο ταραντισμός αποκτά διαφορετικές διαστάσεις, πέραν της παράδοσης, των νέων αναγκών για ρίζες στο παρελθόν, της εκφραστικότητας >>> Η μουσική και η διάλεκτος των griko (ελληνόφωνων σε ζώνη χωριών του Σαλέντο και της Καλαβρίας) διαπερνούν το θυμικό επηρεάζοντάς το - τα πόδια κουνιούνται παράδοξα οδηγώντας παντού και χαρτογραφώντας τη θέση στο πουθενά, τα χέρια γίνονται κρουστά αναταράζοντας το στήθος και τρομάζοντας το σμήνος των περαστικών πουλιών, τα νοήματα εξατμίζονται στον αέρα γιατί το φως του έρωτα κατακαίει λιώνοντας τα πάντα της σκέψης και της βούλησης, τα σώματα οριζοντιώνονται σε μια άγνωστη φυσική σχέση με το χώμα >>> mavro ce skotino, pisulina mia >>> το ταμπουρέλλο κρατάει τα ίσα, η τσαμπούνα σιώπησε >>> Η αγωνία εκείνων που αγαπούν το griko όμως φαίνεται ότι μετριάζεται: ο Roberto Licci (ψυχή της μουσικής και γλωσσικής ταυτότητας των ελληνόφωνων) αισιοδοξεί, το δηλώνει και το πράττει με σεμινάρια σε ωδεία και σχολεία, με συναυλίες εντός κι εκτός ιταλικού νότου με το σχήμα Ghetonia. Οπως και αισιόδοξες είναι στιγμές σαν τη χθεσινή στον Υμηττό, όπου δεκάδες παριστάμενοι δοκίμαζαν -έστω άτσαλα, μα με αυθεντική χαρά- ν' ακολουθήσουν τα βήματα της ταραντέλλας ή ν' αφουγκραστούν τις πίτσικες, τις αργές μελωδίες, τα αλλοιωμένα ελληνικά στιχάκια για όμορφα κορίτσια, το φεγγάρι που ανατέλλει κόκκινο, τα μοιρολογίσματα για πεθαμένους και ταξιδεμένους >>> (μια συνοπτική αίσθηση στο βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=xok4nN2_a2Y) >>> Is oriamu? >>> Αν είσαι η ομορφιά μου ποτέ δεν θα το μάθω...
Commenti