Λόγια του βοριά

Αγωνία των ημερών >>> δες τον κόσμο σαν να 'ταν ο εαυτός σου, εμπιστέψου την τάξη των πραγμάτων, αγάπησε τον κόσμο σαν τον εαυτό σου, και τίποτε στην τύχη δεν θ' αφήσεις >>> έτσι γράφει ο Λάο Τσε που διάβασα ανάμεσα σε χιλιάδες βιβλία γύρω μου για δέκα ημέρες >>> Γιατί ο ποιητής γράφει ποίηση; ρώτησε ένας παρευρισκόμενος σε εκδήλωση ποίησης της 5ης ΔΕΒΘ >>> Ο Γάλλος ποιητής, ο Michel Deguy, απάντησε με τρόπο colloniale, αποικιοκρατικό >>> Καλύτερα, κάποτε, ν' αποφεύγει κανείς τη δημόσια διαφωνία >>> Σιωπηλή απάντηση από έναν Μεσόγειο ομότεχνο: γιατί ο ποιητής είναι ευτυχισμένος και δυστυχισμένος όταν γράφει ποιήματα... >>> Το μυαλό, ωστόσο, επικεντρωμένο σ' ένα βλέμμα, σ' ένα πρόσωπο και σε μία φωνή >>> Ολα της ποίησης δύσκολα... >>> Αλλοτε ως δώρο κι άλλοτε ως στίχοι σε παράταξη >>> Οπως απόψε, στην "Ποίηση καθ' οδόν" των εκδόσεων Γαβριηλίδη >>> Το πετάρισμα είναι φαντασία, οι λίγες κουβέντες αντάλλαγμα πλησμονής >>> Ετσι ακριβώς γράφεται η λέξη αυτή, τόσο άγνωστη σε τόσους πολλούς, κάτω από ένα σπασμένο κεραμικό ή ανάμεσα στα συμφραζόμενα του έρωτα >>> Η Μαύρη Μπαλαρίνα δεν ανεβαίνει συχνά στη σκηνή >>> χαμογελάει προσεκτικά, σκύβει να ισιώσει τα γοβάκια της με ντροπαλές κινήσεις, σιωπά ώσπου να ηχήσει στον κενό χώρο το μπαλέττο "Η θάλασσα" του Νίκου Σκαλκώτα >>> Χωρίς πρελούδια ή φανφάρες αλλά με προσδοκίες >>> Τα φιλιά νοερά, η Κυριακή μελαγχολική, οι απογοητευτικοί φίλοι και οι ερωμένες που σβήνουν στον μαυροπίνακα σαν τις αναμνήσεις, τα τινάγματα του νερού προς τον Νότο, οι ημέρες που μας φέρνουν εγγύτερα κι ανομολόγητα >>> Θυμήθηκα τον Paul Celan, τις απελπισμένες ιστορίες του >>> Ακουσα προσεκτικά της ποιήτριας τη σιωπή >>> εκείνη τη γαλήνια αλλοδαπή προσήλωση στο χώμα και τους χυμούς της ζωής της >>> Αδύνατον να την αποφύγει κάποιος ισχυρός >>> Η προσευχή στη Σάντα Μαρία των Φράγκων ήταν ανακουφιστική >>> Το κεράκι αναμμένο, λευκό και με έντονη φλόγα επανέφερε τραγούδια, δάκρυα, δημιουργία, παιδικά γέλια: το ποίημα γράφεται.