Πόρτο στα βόρεια

Πρωινή ματιά σ' ένα περαστικό πόρτο >>> χωρίς τα χρώματα της ηθελημένης μεσογειακής ανάτασης, χωρίς εμφανή κίνηση, μελαγχολικό >>> ωστόσο, το πνεύμα βρίσκει στην μπούκα την οδό διαφυγής >>> ζητούμενο ή καταδίκη; >>> Το παράθυρο του ξενοδοχείου είναι καθρέφτης, μυστικός για μυστικούς >>> παρόμοια οι λέξεις ανάμεσα στους στίχους >>> όχι τους μεταμοντέρνους σε φθηνές εκδόσεις, τους κομψευόμενους στις σελίδες εφημερίδων, τους αντιγραφικούς παντοιοτρόπως (πόσοι πολλοί αυτοί οι απόγονοι των Δαναών) >>> Η συμβουλή ήταν ακαριαία αυτές τις ημέρες: Οι κώδικες του έξω κόσμου είναι γελοίοι και ευτελείς, αλλά προβλέψιμοι και απλοί, πρέπει να τους μάθετε κάπως σαν ξένη γλώσσα >>> Ο Τζ. Μ. Κούτσι, που μ' αρέσει να τον διαβάζω πιο αργά κι από ένα ποίημα, παρατηρεί τη βασική ιδιότητα του κλασικού (ό,τι μπορεί να χαρακτηριστεί κλασικό είναι ό,τι επιβιώνει στον χρόνο): η αντίσταση στη βαρβαρότητα της κάθε εποχής >>> Τα βλέμματα είναι καθοριστικά, από την πρώτη στιγμή, κι αναπόφευκτα από την πραγματικότητα που διαρρέει στον χώρο >>> η σιγή δεν ξεγελάει κανέναν >>> τα δάχτυλα αγγίζουν τα μαλλιά >>> "Αντρες τρυφεροί με κλάματα" γράφει η ποιήτρια.

Commenti

Ας πυροβολήσουμε την τέχνη που προσκυνά το Εγώ
Τέχνη ιδεών που ψυχορραγούν
στο τσιμέντο, στα γραφεία, στη σκόνη και στην έρημο
Κι ας υποκλιθούμε
Στην τέχνη του Τώρα
Που στέκει στο πλευρό της Φύσης και του Άνθρωπου
Λορελάη ha detto…
θα ήθελα να ξαναζούσα μετά από εκατό χρόνια, για να έβλεπα τι θα έχει αντισταθεί στην βαρβαρότητα αυτής της εποχής...
τι άραγε μπορεί να είναι κλασικό στις μέρες μας; ώρες-ώρες, φοβάμαι, μόνο η σιωπή...
Kafeini ha detto…
Questo commento è stato eliminato dall'autore.
Kafeini ha detto…
Τα ταξιδιωτικά ημερολόγια συγκρατούν τον ήχο της εσωτερικής φωνής μας. Εύχομαι να συνεχιστούν οι ποιητικές σου 'ανταποκρίσεις'. Κ.