"Πιτσιρίκος", ανώνυμοι, ελευθεριάζοντες και λοιποί μύστες της δημόσιας σφαίρας...

Το πλεονέκτημα των ιστολογίων μετατρέπεται σταδιακά σε μειονέκτημα. Ο "Πιτσιρίκος" κρυμμένος πίσω από την ψευδωνυμία του, όπως και οι πλείστοι άλλοι χρήστες-διαχειριστές του (ειδικά εκείνη η μερίδα των θιγόμενων-κραυγαζόντων ως "μη σταρ", "δημόσιων" και "επωνύμων" που βρίσκουν -φευ- χώρο να ξεπλύνουν τη ματαιοδοξία τους), χαίρει μιας εκτίμησης στη λεγόμενη μπλογκόσφαιρα χάρη στον τρόπο εκφοράς των σχολίων του, της χιουμοριστικής νότας του, της επιτυχημένης διατύπωσης του προφανούς. Ετυχε, είχε την καλή τύχη δηλαδή, να "αγκαλιαστεί" από πρόσωπα που κινούνται στα γρανάζια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, να προβληθεί δεόντως, ν' απολαύσει την tabula rasa της εφήμερης δημοσιογραφικής δόξας. Τον έχουν μιμηθεί πολλοί. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Εμαθε τάχιστα τον "μηχανισμό" των δημοσίων σχέσεων ώστε σύντομα, εμφανέστατα, εμβριθώς, έκλινε προς την ηδονή της πτήσης προς τον ήλιο (ένας "Ικαρος της μπλογκόσφαιρας", να ένας τίτλος για εφημερίδα...) χάνοντας τον λόγο για τον οποίο ίπταται... Μ' άλλα λόγια, η πορεία του "Πιτσιρίκου" είναι δεδομένη συν τω χρόνω: τα κείμενά του χάνουν την πατίνα ενός ενθουσιώδους ερασιτέχνη και ταλαντούχου (ό,τι δηλαδή εκθείασε ο κριτικός λογοτεχνίας Δημοσθένης Κούρτοβικ), μετατρέπονται σε "τσιτωμένα" αρθρίδια μετρίου συντάκτη εργαζόμενου σε φύλλο δεύτερης διαλογής, και το χειρότερο διακρίνεται -σε κάθε φράση του, εάν προσέξει κανείς με φιλολογική ματιά- η έπαρση του γράφοντος για το γράφειν. Κι αν η αναμενόμενη κριτική επήλθε κάποια στιγμή (η "σκέπη" του Lifo δεν αρκεί, εξάλλου), όφειλε να έχει προετοιμαστεί (αφού ήδη διακονεί στη σφαίρα της ψευδώνυμης επωνυμίας του) και να γνωρίζει ότι κρίνονται οι κρίνοντες και αντιστρόφως. Το σχόλιο της Ναταλί Χατζηαντωνίου (συνάδελφος του υπογράφοντος και συγκάτοικος στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" - για να μην υπονοείται κάποιο σχολιαστικό τέχνασμα επί του παρόντος) περιορίστηκε στην καταγραφή του φαινομένου και σε μια σειρά από εύλογες παρατηρήσεις΄(κοινές, με την κοινή λογική, για όλους όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα σ' αυτή την κοινωνία). Ο "Πιτσιρίκος" θίχθηκε, μάλλον αμηχανεί απολογούμενος στο κείμενο που "ανέβασε" στο ιστολόγιό του σήμερα, και, απ' ό,τι διαπιστώνεται πίσω από τις λέξεις του, αδυνατεί ν' αντιληφθεί την πιθανότητα να μην είναι αρεστός εκατό τοις εκατό από το σύμπαν που μόλις εισήλθε. Κατά τον υπογράφοντα, βεβαίως, ο "Πιτσιρίκος" δεν είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, ούτε το εξιλαστήριο θύμα αυτής της συζήτησης - είναι όμως μια χαρακτηριστική περίπτωση υπέρβασης του προσωπικού δοκούντος.

Commenti

Anonimo ha detto…
"Αttention Whores"...άν καί ξενόγλωσσος ό χαρακτηρισμός (δανεισμένος-όχι δικός μου),είναι νομίζω αρκετά χαρακτηριστικός καί γιά τήν "ανώνυμη" μλογκόσφαιρα.
Φιλαλήθης ha detto…
Λοιπόν ,ο "πιτσιρίκος" τα `θελε και τα `παθε!
Προσωπικά δεν με ενθουσιάζει τόσο ,όσο δεν θα με ενθουσίαζε ποτε κάποιος ο οποίος αυτοδιαφημίζεται ως "ο ευφυέστερος έλληνας blogger"!
Όσο τώρα για την επίθεση που δέχθηκε την αιτία μάλλον θα την βρεί στις σειρήνες στις οποίες του συνεπήραν το μυαλό.Στις σειρήνες που δίχως άλλο τον παρακίνησαν να εκδώσει βιβλίο ,να αποφεύγει τα σχόλια ,να τρυγυρνάει απο μικρόφωνο σε μικρόφωνο.
Στο σημείο αυτό θα πω πως δεν είναι και τόσο κακό να επιδιώκεις αυτοπροβολή ,να διεκδικείς χρήματα ή και αποβλέπεις σε κάποια δημοσιογραφική αιγλη ,τότε όμως δεν θα είσαι blogger!
Απο την άλλη ,διατηρεί κάποιες από τις αρχές που έγώ έχω θέση ως blogger (λανθασμένες;) όπως ,να είναι ανώνυμος και να μην βάζει διαφημήσεις.
Όσο για την ματαιοδοξία (βασικό χαρακτηριστικό των bloggers κατά την γνώμη μου) ,δεν καταλαβαίνω που το μεμπτόν.
Η άποψή μου βρίσκεται εδώ:
http://filalithisblog.blogspot.com/
2006/11/blog-post_18.html
ΥΓ.Φίλε Βασίλη ,χαίρομαι που έπεσα πάνω σε αυτό το blog. keep going!
Anonimo ha detto…
"Φιλαλήθη" "ουδέν μεμπτόν" απλώς εμένα τελευταία "ή ανωνυμία" μού συνονομάζει μέ τήν "κακογαμία" άν μέ καταλαβαίνεις.Θα πάρω λοιπόν "επωνυμία" "χωρίς διαφημίσεις",απλά.
Φιλαλήθης ha detto…
Φίλε στέλιο ,είτε ανωνυμία είτε κακογαμία ,ότι θέλεις κάνεις στο blog σου ,αυτό είναι που "γουστάρω" στα blogs ,την "Ασύδοτη Ελευθερία" όπως την λέω εγώ.
Απλώς με την επωνυμία δεν έισαι και τόσο "ελεύθερος" (βλ. Α.Τσιπρόπουλο)
ΥΓ. Παρεπιπτόντως πολύ νόστιμο το "τσαρδί" σου(ένεκα γραφίστας και συντηρών φωτογραφείο!)
ΥΓ2 .Συγνώμη απο τον οικοδεσπότη για τυχόν κατάχρηση του "οίκου" του
Anonimo ha detto…
Νομίζω η κυρία Χατζηαντωνίου λέει μπούρδες
Anonimo ha detto…
Ο καθένας μας επιλέγει τόν δικό του τρόπο γιά νά γίνει ΕΠΩΝΥΜΟΣ.
Έχετε απόλυτο δίκιο. Ρίξτε μια ματιά και στο δικό μου σχετικό κείμενο:

http://vlemma.blogspot.com/2006/12/blog-post_19.html
Simos ha detto…
Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό με την επωνυμία και την ανωνυμία. Είμαστε αυτό που γράφουμε. Είμαι πάνω από ένα χρόνο στη θέση μου και γράφω. Τι σημασία έχει αν με λένε Γιώργο, Τάκη, Καραποστόλη, Δημητριάδη ή όπως αλλιώς. Ούτως ή άλλως άγνωστος θα ήμουν και πάλι. Από την άλλη το Simos με εκπροσωπεί 100% στο διαδίκτυο και μου δίνει ταυτότητα. Αυτή την ταυτότητα έχω και την υπερασπίζομαι. Τώρα βέβαια αν άρχιζα να κάνω αποκαλύψεις για τις βρωμιές της Χ εταιρείας, εκεί νομίζω ότι η εξιοπιστία μου θα είχε άμεση σχέση με την ταυτότητά μου. Αλλά και πάλι, δεν θα με κάλυπτε το δημοσιογραφικό απόρρητο; Θεωρώ μάταιο να αναζητούμε ταυτότητες σε έναν κόσμο όπου όλα διαμορφώνονται. Θα σας έλεγε κάτι αν αύριο άρχιζα ένα blog ως Σεραφειμ Φυντανίδης? Τίποτα... Γιατί απλά και πάλι θα ήμουν μόνο αυτά που θα έγραφα..

Συγγνώμη για το σεντόνι.
George Glikofridis ha detto…
Υπάρχει ένα σύνολο ανθρώπων, φίλων γνωστών ή ακόμη και "κολλητών", όπου μόλις με βλέπουν μου λένε την ίδια κουβέντα: "Μην αναλώνεσαι στα blog."
Έχει γίνει κάτι σαν "Καλημέρα..."
Πιθανότατα, το "μην αναλώνεσαι" ξεκινά σαν σκέψη μέσα στο μυαλό τους επειδή εγώ στο blog μου δεν ανεβάζω ούτε άρθρα μου (δεν είμαι δημοσιογράφος και ούτε γράφω πουθενά) ήδη δημοσιευμένα ή προς δημοσίευση, άρα το blog μου δεν είναι "καθρέφτης" της δουλειάς μου, ούτε βέβαια και κομμάτια του παρόντος βιβλίου μου και ούτε βέβαια και του επόμενου. Άρα πάλι το blog μου δεν είναι "καθρέφτης" της δουλειάς μου.
Αρέσκομαι μόνο στο να χρησιμοποιώ το blog μου σαν επακριβώς αυτό που ξεκίνησαν τα blog να είναι:

blog
Definition
blog
A frequent, chronological publication of personal thoughts and Web links.
Information
A blog is often a mixture of what is happening in a person's life and what is happening on the Web, a kind of hybrid diary/guide site, although there are as many unique types of blogs as there are people.
People maintained blogs long before the term was coined, but the trend gained momentum with the introduction of automated published systems, most notably Blogger at blogger.com. Thousands of people use services such as Blogger to simplify and accelerate the publishing process.
Blogs are alternatively called web logs or weblogs. However, "blog" seems less likely to cause confusion, as "web log" can also mean a server's log files.

Αν λοιπόν με προτρέπουν να προσέχω την ανάλωση, το κάνουν γιατί βλέπουν να κάνω επακριβώς αυτό που είμαι. Να γράφω.
Όμως, γράψιμο από γράψιμο έχει διαφορά. Εδώ γράφω σκέψεις ημερολογιακές. Παλιότερες ή τωρινές. Και τίποτε άλλο.

Η ιστορία του "πιτσιρίκος" είναι η κλασσική ιστορία ενός ανθρώπου που χρησιμοποίησε ένα μέσον με κάθε τρόπο. Το έφτασε στην άκριά του και μπράβο του. Το τι συνέβει στον ίδιο είναι ανεξάρτητο από το blogging το ίδιο. Θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει οποιδήποτε άλλο μέσον και να είχε καταφέρει το ίδιο, ή με άλλα λόγια κάποιων που έχουν ήδη σχολιάσει εδώ, να έχει πάθει το ίδιο.