Münster: η γερμανική βόλτα

Το βλέμμα διστάζει μερικές φορές. Οι στενοί δρόμοι, οι περαστικοί, η αλλόγλωσση έκφραση της χαράς και του πόνου. Τα βήματα γίνονται πιο αργά, η μουσική σιγεί, οι τοίχοι κλίνουν μαζί με τα φώτα της πόλης. Στο Münster ξεχνάς τη δοκιμασία. Ξαναμετράς τον χρόνο, τα όνειρα, τα λόγια. Η δική σου Φλωρεντία και τα βυζαντινά κάστρα συναντιούνται με τα βήματα του Χέντερλινγκ και του Σίλερ. Η μορφή της σε κυριεύει. Γράφεις για εκείνην: "οι άγγελοι αισθάνονται την ειμαρμένη τους". Κοντοστέκεσαι. Ο Αγιος Παύλος, χτισμένος τρεις φορές, μοναχικός με τους αιώνες του, σε συντροφεύει. Λίγο πιο πέρα, στον περίβολο, ο Γιώργος κι ο Θωμάς, σιωπούν. Τα τραγούδια τους ηχηρά, μερικές κιθάρες, ρυθμοί αλλοτινοί. Ο έρωτας περιγράφεται καλύτερα από τον Σολωμό. "Γιατί άκουγα τα μάτια της μέσα στα σωθικά μου / που έτρεμαν και δε μ' άφηναν να βγάλω τη μιλιά μου [...] Εχαμογέλασε γλυκά στον πόνο της ψυχής μου / κι εδάκρυσαν τα μάτια της, κι εμοιάζαν της καλής μου...".

Commenti

Χάρηκα το αισθαντικό κείμενο και τη φωτογραφία. Η ίδια η πόλη είναι μαγική.
SILIO D'APRILE ha detto…
(εδώ είμαι ακόμη...)
Σας ζηλεύω. Πιέστε για μένα μερικά ποτήρια μηλόκρασο, αν προσφέρουν ακόμη. Και περιμένουμε κι άλλες φωτογραφίες.
Ταξιδέματα και πιθυμιές.

Ώρα καλή!
Φιλώ σε.
Anonimo ha detto…
Bellissima foto, Silio! L'hai fatta tu?
SILIO D'APRILE ha detto…
carina Federica, si certo. L'ho fatta io, l'altro ieri. Non somigliano i nostri due?! Oggi sto per le strade di Detmold, qualche citta vecchia tedesca, bellissima. Ma il giro non finisce qui a queste strade... Ti scrivero quando ritorno alla base. Bacioni per buongiornata, Silio
Anonimo ha detto…
Si assomigliano, le atmosfere della Chiesa e della Rocca. La sera, con le sue luci, crea effetti che giungono dritti al cuore.
Io amo il crepuscolo, perché è una zona di confine, un momento di passaggio, quando si spegne il giorno e la notte non è ancora giunta.
Grazie, buona giornata a te!
scalidi ha detto…
Με ταξίδεψες σε τόπους που δεν έχω φτάσει ποτέ. Τι όμορφα! Καθηλωμένη μπρος στην οθόνη, αιωρήθηκα για λίγο μέσα σε πλόες του νου και την ψυχής, Silio...
SILIO D'APRILE ha detto…
Προς Λεία Βιτάλη, μηλόκρασο δοκίμασα, όπως και τοπικά πιάτα (που θα δοκιμάσω να φτιάξω στην Αθήνα, μάγειρας γαρ!)...
-Federica, le poesie assomigliano, veramente...
-προς Μαρία, με αφορμή ανεπούλωτη, ξαναθυμήθηκα τον εαυτό μου στην Κρήτη σου, τη δική σου όχι την άλλη των πολλών...
-προς Σκαλίδη, κάθε βήμα περιέχει σκέψη, συναίσθημα και προσδοκία. Η δίψα για όλα αυτά μας οδηγεί σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ενίοτε, όπως για μένα στην παρούσα φάση, είναι αποκαλυπτική, αρνητικά ή καθαρτήρια. Ακόμη δεν γνωρίζω... Οι στίχοι, τότε, γίνονται νάμα.
Μας βάζετε σε μεγάλο πειρασμό τώρα με τα τοπικά πιάτα και τις μαγειρικές κι ας λέει ουκ επιθυμήσεις όσα του πλησίον σου εστί. Τουλάχιστον να μας τα περιγράφετε σε ποστ ταυτοχρόνως με την παρασκευή τους και θα είναι σα να γευόμαστε όλοι. Μα μια μανία που μ' έχει πιάσει με τις... συνδιασκέψεις τώρα που το σκέφτομαι!
mamaloukas ha detto…
Bello, billy. ci sentiamo. che fai, delle vacanze?
scalidi ha detto…
Νάμα, ε; Να σου πω την αλήθεια, μολις τα βρίσκω σκούρα, αρχίω να κουβαλάω μαζί μου και να ανοίγω στην τύχη σε σελίδες, βιβλιαράκια ποίησης. Έτσι, τη νιώθω κι εγώ σαν καθαρτήριο ύδωρ...
scalidi ha detto…
έχω χάσει το μέιλ σου. θα είχες την ευγενή καλοσύνη να μου στείλεις ένα κενό μέιλ για να το κρατήσω; Θέλω να σε ρωτήσω κάτι
mamaloukas ha detto…
πρόσεχε Σταυρούλα ο Βασίλης στέλνει κάτι μέιλ με περίεργα συνημμένα!
nikolas perdikaris ha detto…
Kalimera,

Prin apo merike ores milisa me to Spyro to Siakka kai mou eipe oti perimenete kapoio minima mou gia na gnoristoume kalytera. Den eida na exete kapoio mail (skefthka na steilo sto metexmio, alla fobithika mipos den to labete)kai etsi apofasisa na grapso kati edo.

To diko mou mail einai:

Perdikarisn@gmail.com

kanontas klik sto onoma,boreite fysika na deite to blog mou. Einai kai afto mia arxi.

Filika

Nikolas

Y.G.: mou aresei pou milate italika. Exo toso kairo na ta miliso...