ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ, ο ποιητής. Αφιέρωμα στις «Αναγνώσεις» της Αυγής

Μικρό, περιεκτικό αφιέρωμα στον Γ. Μπλάνα, με αφορμή την πρόσφατη αποδημία του,  στο κυριακάτικο φύλλο της εφημ. «Αυγή». Συμμετέχουν: 1 Αλέξιος Μάινας: Με αφορμή τη συλλογή του Τερατούργημα, 2. Γιώργος Βέης: Κοντά στον Γιώργο Μπλάνα, 3. Βασίλης Ρούβαλης: Γιώργος Μπλάνας (όπως «Ποίηση της τέταρτης μεταπολεμικής γενιάς»), 4. Κώστας Βούλγαρης: Η τελευταία μέρα του Καρτέσιου, 5. Αρετή Γκανίδου: Τα τελευταία δημόσια λόγια του Γεωργίου Μπλάνα ήταν "Μολών λαβέ”

***

Βασικά..., δεν έχω συνδέσει την πραγματικότητα (ότι βρίσκεται κάπου θαμμένος) και μάλλον αρνούμαι να την αποδεχθώ. Έστω κι αν αυτό φαίνεται παραλογισμός. Διαβάζοντας πάλι το κείμενο, τώρα τυπωμένο στις «Αναγνώσεις», το αγαπημένο ένθετο εδώ και είκοσι τόσα χρόνια, ως συνεργάτης κι ως αναγνώστης, μου φαίνεται ότι δεν χρειάζεται τίποτε να γραφτεί... Ο Μπλάνας είναι περίεργη περσόνα, με παιδικότητες αλλά και εκνευριστικούς γεροντοπαλικαρισμούς - γι' αυτό και αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα χαιρόταν, κατά βάθος, για τα διάφορα αφιερώματα-νεκρολογίες που του επιφύλαξαν περιοδικά και ένθετα ή επιφυλλίδες. Δεν ξέρω εάν είναι μοιραίο να γίνονται τέτοιες κειμενικές συνάψεις, για τους ποιητές κυρίως. (Θέλω κάτι τέτοιο, άραγε, για εμένα;...). Μακάρι να οδηγούν, εν τέλει, σε μια ωφέλιμη ανάγνωση που αργότερα, πολύ αργότερα, θα συμβάλει στη θεώρηση και εκτίμηση του κάθε έργου στην ολότητά του. Ο Μπλάνας ήθελε την ανταπόκριση από το σινάφι των ποιητών, ήθελε τους αναγνώστες του. Άλλο τόσο ήξερε μόνον να καταστρέφει την εικόνα του. Αυτός κι αν είναι συνδυασμός - μέσα απ' αυτόν ωστόσο ο ίδιος και το έργο του είναι αγαπητά και ουσιώδη, στο δικό μου κεφάλι έστω. Το μόνο που βαριόταν, για το οποίο συμφωνούσαμε, και αναφέραμε διάφορα ονόματα (κουτσομπολίστικα, βεβαίως) που με το στανιό, δηλαδή την αυτοπροβολή, θέλουν να γίνουν διάσημοι. Γελάγαμε πολύ. Ο Κώστας Βούλγαρης ξέρει καλά τι λέω (που οργάνωσε το μικρό αφιέρωμα στην εφημερίδα).