Η «φυγή» του ομοτέχνου Γιώργου Μπλάνα είναι ξαφνική, γιατί η Τέχνη αυτή διακονείται από τέτοιους ιδιάζοντες πνευματικούς ανθρώπους, που όλο και φθίνουν στον δημόσιο-πολιτισμικό βίο.
(Μεταξύ ολίγων, πριν από μερικές ημέρες, η κουβέντα μαζί του, με τη φωνή της κατάπτωσης στο τηλέφωνο, για μια συνάντηση στην Αθήνα κατά το επόμενο διάστημα...).
Η ποίησή του, οι ποικίλες μεταφράσεις του, η παρουσία του στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνική κοινότητα - όλα σημαίνοντα, με στίγμα.
(Και φυσικά είχαμε μαλώσει, όπως μάλωνε με όλους όσους ένιωθε συνάφεια).
Κλασικός Μοραΐτης - από οικογένεια αριστερή, κατατρεγμένη στον Εμφύλιο, που το έσκασε από τα Μπλαναίικα της Μεσσηνίας προς τα δύσκολα δυτικά προάστια της Αθήνας. Κλασικός λάτρης του αναπάντεχου ενθουσιασμού και του θυμού, αμφότερα προς όσα θεωρούσε άξια, στη λογοτεχνία και μόνον.
(Αυθεντικός θιασώτης της ζωής...).
Commenti