ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ



Προσπαθώ να εξηγήσω στις μικρές την ωραία αγωνία της εκπομπής που άρχιζε... Τη στάση προσοχής, τ’ αφούγκρασμα με το άκουσμα του σήματος του σταθμού, την ώρα και τη συχνότητά του, έπειτα το μουσικό σήμα και τη φωνή του εκφωνητή να ψελλίζει τα πρώτα λόγια και, κατόπιν, να ξεκινάει το κομμάτι…

Η μαγεία του ραδιοφώνου είν’ ανυπέρβλητη για όλους όσοι έχουν ζήσει με την εμπειρία «της παρέας του». Σε στιγμές μοναχικές, όπου ο χώρος έχει γεμίσει από ήχους, νοήματα, λόγια. Σε στιγμές που κατόπιν έγιναν ιστορικές. Σε στιγμές όπου έπρεπε, είτε έγιναν ανέμελες, και σε στιγμές μελλοντικές.
Όλα τα πρόσωπα του ραδιοφωνικού παρελθόντος παρελαύνουν στη μνήμη (μήπως και κρυφά στ' αυτιά;) – είναι τα χρόνια του Πρώτου και του Δεύτερου Προγράμματος με τον Πετρίδη και τον Ζουγρή, τον Έβενη, είναι η κατοπινή μανία για το Τρίτο. Είναι οι «πειρατές», αυτοί οι ζηλευτοί Δον Κιχώτες των ερτζιανών κυμάτων -με μοναδικό εχθρό το ραδιογωνιόμετρο και την αστυνομία-, όπως ο υπέροχος νυχτερινός Star Radio και άλλοι εξελιγμένοι παράνομοι λάτρεις του μικροφώνου στο αθηναϊκό λεκανοπέδιο κατά τα τέλη του ογδόντα. Είναι και οι ελεύθερες ραδιοφωνίες, που για λίγα χρόνια έκαναν τ’ όνειρο της επικοινωνίας λίγο πιο ποιητικό έναντι της τηλεοπτικής αδηφαγίας, τα δημοτικά ραδιόφωνα που σχεδόν πια έχουν εξαφανιστεί, οι στοχευμένοι μουσικής ταυτότητας σταθμοί σαν τον Ρόδον Fm ή τον πρώτης περιόδου Rock Fm.
Σ’ αυτό το «γύρισμα» του ενενήντα, η πρώτη προσωπική επαφή με το στούντιο, περνώντας πλέον στην «άλλη όχθη», από την ακρόαση στην παραγωγή μιας εκπομπής. (Εμπειρία ζωής, δίχως λόγια στην περιγραφή σ’ αυτά τα έξι χρόνια). Ο Team Fm στο Ρέθυμνο εκείνων των χρόνων αποτέλεσε σχολείο για τους παραγωγούς των 24ωρων εκπομπών του, στην πιο ιδανική ερασιτεχνική συνθήκη με απόλυτο επαγγελματισμό. Ενδιάμεσα, μια απόπειρα διαδικτυακού ραδιοφωνικού καναλιού με το Poema Radio, μέσα από το ηλεκτρονικό περιοδικό (.poema..) για περίπου οχτώ χρόνια. Κι αργότερα, το Δεύτερο Πρόγραμμα στην εποχή Ert-Open. (Τότε, το 2013, που απαξιώθηκε το σοβαρό ραδιόφωνο από την ανελέητη ακροδεξιά κυβέρνηση – για πρώτη φορά όντως, μετά τη γερμανική Κατοχή, στην Ιστορία της ελληνικής ραδιοφωνίας).
Με κεραία ή διαδικτυακά, το ραδιόφωνο έχει πλησιάσει την ηλικία των εκατό χρόνων (εάν υπολογιστεί η ευρεία διάδοσή του, αρχικά, στην αμερικανική ήπειρο στη δεκαετία του 1920). Παραμένει «ευφυές» μέσον κι ανέγγιχτο από τις άλλες τεχνολογίες, είναι το διαρκές ζιζάνιο στους τρόπους πληροφόρησης και ψυχαγωγίας.
Το ραδιόφωνο ακούγεται, ως γνωστόν, πέρα από τον πλανήτη, στο Διάστημα.

Commenti