Το βιβλιοπωλείο «Μονόκλ», στο κέντρο της Αθήνας, αφιέρωσε αναρτήσεις σε ποιητικές συλλογές με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, για περισσότερο από μία εβδομάδα. Μεταξύ αυτών και ο «Όρμος : Σκηνική ποιητική αφήγηση». Εξ ου και η φωτογραφία από τις προθήκες του βιβλιοπωλείου καθώς και ένα επιλεγμένο απόσπασμα.
META
Παλιά ταξίδευα λιγότερο.
( Έλεγα: «Όλα υπάρχουν εδώ. Εγώ,
τα χρήματα, ο χρόνος…»).
Πίστευα στα επουράνια, αφηνόμουν
στην ανοησία της ομορφιάς (ποιας τώρα;)
έκανα άλματα έξω από την πραγματικότητα
προκλητικός, αναιδής
και γι’ αυτό χαρούμενος,
αναζητούσα τη γοητεία ενδιάμεσα.
Είναι το ταξίδι που μου λείπει,
για να λυτρωθεί
η νεανική αγωνία μου,
ο προορισμός που δεν υπάρχει,
το σημείο του νου, εκείνο που δεν θα με φέρει
πουθενά –το ξέρω κιόλας-
και οι μαγικοί τόποι,
οι ανέγγιχτοι κι εξόφθαλμοι, σαν τα ψέματα
που εδώ αναπνέω.
Πόσο θα διαφέρει αυτή η διαδρομή
Αφού δεν την ξέρω κι αδιαφορώ γι’ αυτήν;
Παλιά ταξίδευα
γιατί αγαπούσα, πίστευα, αναθαρρούσα
περίεργος για τέτοια φαινόμενα ψυχικά,
ή και για της σάρκας παρορμήσεις,
άπειρες κι αρεστές,
σκάλιζα τα φώτα του ορίζοντα κατάκοπος
για να μάθω εάν κάτι υπάρχει
πίσω από το σκοτάδι, εάν είμαι παρών
ή με ονειρεύομαι…
Πόσο χιμαιρικές θα είναι οι ερωτήσεις μου;
Και η μουσική τελετουργία;
Και οι αιώνιοι νόμοι του ποιητή;
Και η επιβίωση της Τέχνης;
Ξέρω, με αποκαλείς τρελό τώρα,
με χλευάζεις σιωπηλά —
τελεσίδικα με αφορίζεις.
Αλλ’ όταν αναχωρήσω προς τον θνητό τερματισμό
την αλήθεια μου θα νιώσεις, κι ας είναι αργά,
θα με μακαρίζεις για τα ταξίδια μας τα μισά.
Commenti