Μόλις πληροφορήθηκα από τον συνοδοιπόρο και φίλο ποιητή Στρατή Πασχάλη την αποδημία του σπουδαίου συγγραφέα Ν. Φωκά. Φωνή της λεγόμενης Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς. Ποιοτικός, αποτραβηγμένος εδώ και χρόνια. Πρώτη σκέψη: ένας αληθινός ποιητής λιγότερος, ένα πνεύμα αποχωρόν που δίδαξε την ουσία, που υπέδειξε τη δύναμη της τέχνης του δίχως φλυαρία, ούτε με "φιλίες", "επιτροπές", "κριτικούς", "ακαδημαϊκούς" κόλακες, ομοειδείς αλληλοασπαζόμενους ψευδολογοτέχνες ή άλλα κομβικά φαινόμενα μετριασμού και υποτίμησης της σύγχρονης νεοελληνικής γραμματείας. Ο Νίκος Φωκάς πείθει, όμως, με το έργο του αυτούς που γνωρίζουν τι εστί Τέχνη, πως ευτυχώς η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ κι από κανέναν. Ούτε καν από τους ανύπαρκτους σχεδόν αναγνώστες της.
::
Commenti