* Η Κατερίνα Κωστίου Katerina Kostiou, άξια πανεπιστημιακός και οξυδερκής αναγνώστρια της σύγχρονης γραφής, έχει στοιχειοθετήσει μια ερευνητική διαδικασία σπουδής πάνω στο έργο του, στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας (κάτι ζηλευτό για όλους εμάς, στο «μέλλον» της πένας μας χωρίς εμάς...).
* Συνεχίζεται η εκδοτική προαγωγή των κειμένων του από την ποιοτική εκδοτική ταμπέλα της Κίχλης (που φέρει την υπογραφή της κάποτε συμφοιτήτριας Γιώτας Κριτσέλη Γιώτα Κριτσέλη).
* Θυμάμαι τη φωνή του Αργύρη, το ηχόχρωμα και το φρασεολόγιο που χρησιμοποιούσε: προφορικά ελληνικά «χωριάτικα», θα 'λεγε κάποιος, που δεν τ' άγγιξε η περιφορά του ανάμεσα στις άλλες γλώσσες που ήξερε και στη Δύση που έζησε. Οπως και το γέλιο του, αυτοσαρκαστικό, μοραΐτικο και ευθυτενές.
* Ανακαλώ τη φιγούρα του στις πολλές κουβέντες στο «πεζοδρόμιο της Μαυρομιχάλη», τα Σάββατα που ανέβαινε στην Αθήνα κι ερχόταν κι αυτός στις περίφημες κατανύξεις του Σάμη Γαβριηλιδη, στο ταπεινό μαγαζί του τότε.
* Την ημέρα που πέθανε, το έμαθα αμέσως. Με πήραν τηλέφωνο όντας στην Κρακοβία, έκπληξη. Η όμορφη πόλη έγινε κατόπιν διάφανη, αδιάφορη - και δεν κατάφερα να παραβρεθώ στην κηδεία, ακόμη το φέρω ως ενοχή...
* Τώρα, με τους μαθητές μου στη Δημιουργική Γραφή, καταπιανόμαστε σε ασκήσεις με αφορμή τα γραπτά του. Η έκφραση, το νόημα, η διαχείριση της δημιουργικότητας που αποπνέει, αποδεικνύεται πολύτιμη. Είναι ένα ξάφνιασμα. Πού να το φανταζόμουν τότε;!...
Ένα άρθρο, μικρό και βεβαίως προσωπικής αναδιευθέτησης της εκτίμησης στο πρόσωπο και το έργο, δημοσιεύτηκε λίγο αργότερα στο βραχύβιο περιοδικό "Μόνο". Ήταν το ελάχιστο. Αναδημοσιεύεται εδώ, πάλι: http://www.rouvalis.gr/?contentid=68
Commenti