Είναι ο ποιητικός νους, ο συγγραφέας και η προσωπικότητα που όντως φέρνουν τον Ελύτη διαρκώς στην επικαιρότητα της τωρινής αγωνίας...
Το παρόν είναι μια συντεταγμένη, την οποία εκείνος επιθυμούσε να ορίζεται διαρκώς: οι λέξεις αποτελούν μέλλον, δεν είναι παρελθόν. Όμοια, ο λογισμός του σύγχρονου ανθρώπου παραμένει σταθερά προσηλωμένος στα φαινόμενα της ζωής, που στο μέλλον αναφέρονται. Κι ακόμη, η έκφραση, η δημιουργία του νου, είναι το στίγμα της ύπαρξης απέναντι στον χώρο και στον χρόνο˙ είναι η ελεγεία της ελπίδας.
Ο Ελύτης διαβάζεται μόνον μ' αυτό το πρίσμα. Κι ο καθένας οφείλει να προσθέσει τα αισθήματα που γνωρίζει (και ίσως χειρίζεται), τις αισθήσεις που υποψιάζεται ότι διαθέτει (είναι ανακάλυψη και εμπειρία), τον συλλογισμό μ' ειλικρίνεια για το ποιος είναι, τι πρεσβεύει, ποιον κόσμο κατανοεί και κατακτά.
Δεν χρειάζεται παρά ν' αφεθεί κανείς στην ουσία του ελυτικού λόγου˙ ν' ανιχνεύσει τον λόγο του και να τον κατακτήσει. Δίχως περιττά, που δεν χωρούν άλλα νοήματα είτε θαυμασμούς, ή φοβία... Μόνον αναστοχασμό.
«Γεννήθηκα για να ‘χω τόσα. Δεν μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ. Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Mόνο που ‘ναι πιο δύσκολο...», λέει ο ποιητής.
Commenti