Εορτινή επίσκεψη στου κυρ Γκάτσου
Έστριψα στη δημοσιά προς την Ασέα, για να σου ευχηθώ. Μοναχός σου, τέτοιες ημέρες, σ' είχα έγνοια. Μα βρήκα το σπίτι αχούρι, μπίτι γκρεμίδι πια, και πιάστηκαν τα σωθικά μου... Κυρ Νίκο, οι τράβες θέλουν άλλαγμα, χάσκουν τα ταβάνια και τα κεραμίδια πεσμένα ολότελα. Ολόγυρα έξω, λόγγωσε, βρήκα γλήνα μπόλικη. Είδα και την μπασιά στης μάνας σου το κατώι μισάνοιχτη, από τα τότε. Μια παλιολαΐνα, ο γιούκος μες στον μπουχό και μια λάμπα, απ' όσα θυμάσαι.
Εδώ τώρα είναι γλυκός χειμώνας. Για βόλτες προς το Κεραστάρι και τους Αραχαμίτες, όπως τότενες, παλιά, μπας και καμιά κοπελιά (όλες με τις ωραίες γάμπες τους, τις αρκαδικές) δώσει κάνα βλέφαρο ελπίδας αγαπητικής. Ο ήλιος γέρνει. Αναχωρώ. Στην ξωκλησούλα του Άη Αλεξάντρου σαν να 'δα τη γελαστή σκιά σου. Ήπια νεράκι από το φιλιατρό, νογάς ποιο λέω..., και σκαπετάω με λιγόθυμη καρδιά. Μα θα σου ξανάρθω. (Χέσ' τους, μπίτι για μπίτι τους πολιτικάντηδες. Το 'λεγες κι εσύ, στο λέω με σιγουριά κι εγώ: το σπίτι θα το ξαναστηλώσουμε εμείς οι λίγοι φίλοι σου).
«Καλή αυριανή», που λέμε μεταξύ μας, εμείς οι Μοραΐτες...
(Εν Ασέα Αρκαδίας, 24/12/2019)
Commenti