«Καλό δεν άνθισε στη γη, στον ουρανό, κανένα/ Δεν τόλπιζα ναν' η ζωή μέγα καλό και πρώτο»...
:::
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, γεννιέται ο Διονύσιος Σολωμός (8 Απριλίου 1798). Ο κορυφαίος και πρώτος ενεργών της νεοελληνικής γραμματείας, αρχηγέτης.
Ορθότατα παρατηρεί, με το έγκριτο επιστημονικό βλέμμα του ο Δημήτρης Δημηρούλης, ότι το σολωμικό έργο δεν είναι ένα έργο «εν τω γίγνεσθαι» αλλά ένα έργο αενάως «εν τω γενέσθαι»...
Το όνομά του δεν συνδέεται με την ουσία του μεστού λόγου του στην κοινή γνώμη, δεν αποτελεί πρότυπο ισορροπίας μεταξύ πραγματικότητας και συγγραφικής πράξης, δεν νοείται στην τοποθετημένη διάσταση της ποιότητάς του ως σημαίνων κοσμοπολίτης Ευρωπαίος του Ρομαντισμού. Ευτυχώς ισχύουν ετούτα, αντιστρόφως, ως καταφάσεις.
Ο Σολωμός είναι το αξεδιάλυτο μυστήριο της τέχνης της γραφής (του έλαχε, εκ των συγκυριών, να θεωρηθεί «εθνικός ποιητής» με ό,τι ετούτο σημαίνει στη διαχείριση της εθνικοπολιτικής συμβολοποίησής του), είναι ο καλαίσθητος παρονομαστής της ελληνικής γλώσσας, της λογοτεχνίας και των αιτημάτων ταυτότητας της τωρινής εποχής. Ο Σολωμός είναι διαρκής, αινιγματικός, φίλιος των σκεπτόμενων -των τρελών, των βουρλισμένων-, σιωπηλός και μεγαλειώδης, αντιφατικός για τους συνεπείς και ξεκάθαρος για τους ονειροπαρμένους.
Κάθε φράση του, αλλόκοτα ιταλιάνικη και κορφιάτικη, κάθε κρυφή πτυχή ανάμεσα στις καταγεγραμμένες ανάσες των λέξεών του στα χαρτιά που κατέλιπε- όπως και κάθε άγνοια ή ημιμάθεια των υπολοίπων τριγύρω του- οδηγούν σ' ένα προκύπτον σκεπτικό, σ' ένα απόλυτο συμπέρασμα: ο Σολωμός είναι ο Σολωμός.
ΥΓ.: Ως παραπομπές, αναγνωστικές-μελετητικές, πόσες άραγε μπορούν να χωρέσουν σ' ένα τέτοιο μέσον οθόνης βιαστικής;... Ο Ιάκωβος Πολυλάς, ο Λίνος Πολίτης, ο «δάσκαλος» Στυλιανός Αλεξίου, ο Στέφανος Ροζάνης, ο Γιώργος Βελουδής, ο Δημήτρης Δημηρούλης, η Κατερίνα Τικτοπούλου, ο Γιάννης Δάλλας, ο..., η..., οι...
Commenti