(Βινιέτα για τους ευπαθείς)


Συνεχίζω ν' αγαπώ τον εαυτό μου, σαν πρωτινό ερωτικό σύντροφο μέσα στο σύμπαν των μοναχικών. Με την άρνηση να θιγεί η αιωνιότητα που ορίζω, με τη θέληση να περιορίσω την κραιπάλη του χρόνου εναντίον μου.

Συνεχίζω ν' αγαπώ την ελπίδα και τον φόβο μου, κινούμενος στην ανθρωπομάζα και εξακολουθώντας να σέβομαι την ανθρωπιά, την ευαισθησία της μονάδας που κραυγάζει ή σιωπά, τη λεπτή ανασφάλεια του συνόλου έναντι της αμαρτίας, της ιδέας, της ανδραγαθίας.

Συνεχίζω να μισώ το τίποτε - το παρόν είναι τίποτε, το παρελθόν άγνωστο και το μέλλον άγνωστο τίποτε. Εγείρομαι.


Commenti