ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ότι θα γίνουν έτσι.
Να περιγράψω την Παράδεισο δεν γνωρίζω. Πώς ζευγαρώνουν μετά την τόση αναμονή τα πρόσωπα, οι μικρές φωνές, τα παιχνίδια με τους άρχοντες και οι καλημέρες των παραμυθιών τους.
Συλλογίζομαι την απορία σας: υπάρχει αυτή η Συνοικία των Τρελών που μονάχα το τέλος δεν προσδοκούν, τους αδέσποτους κυκλώνουν στα χέρια τους, ακόμη αγαπούν το καλό και τη σιωπή των θαλασσών (αυτό το λέν' οι κάπως λογικοί, μεταξύ τους), στις λέξεις που λείπουν αναρριγούν, πρόθυμοι θυμούνται ή λησμονούν τα ψέματα των ειδώλων τους;
Οι απαντήσεις μού λείπουν. Όπως και οι ολόδροσες ματιές σ' αυτήν την ξηρασία, οι καλοσύνες της φλόγας και τ' όνομα των κολασμών, οι ωραίες αποχρώσεις του παραλόγου που αγνοεί το πλήθος.
Πιστέψτε ότι ήδη έγιναν έτσι.
Commenti