(Βινιέτα για τους λίγους πολλούς)


Τραγουδώντας: Κοιτάζοντάς σε βλέπω το τίποτε, βλέπω την πράξη και τη γέννα, τη σκιά, βλέπω στο σκοτάδι το φως ή τον τυφλό εαυτό μου, βλέπω την παράνοια που δεν αγόρασα και τα χρώματα που με έβαψαν αλλόκοτο, βλέπω εσένα παράξενη, βλέπω εμένα στο επέκεινα, βλέπω τα μικρά σημάδια και τα χνώτα στον χρόνο, βλέπω τα δάκρυά μου κρυμμένα γιατί είμαι άντρας, βλέπω εσένα επιθετική γιατί σου είπαν αλλιώς (να είσαι μια όμορφη άσχημη)...

Σιωπώντας: Αναπνέοντας στην παράξενη διαδρομή, λιγοθυμώ στο τίποτε που πάλι άφησες στο σύμπαν που σου χάρισα, λιγοθυμώ στη σιωπή γιατί ξέρω να φωνασκώ, λιγοθυμώ στα όρια, στις μαγείες, στα λημέρια σου, λιγοθυμώ γιατί δεν ανέχομαι το χθες και το σήμερα, λιγοθυμώ και στα μέλλοντα γιατί είμαι ανίκανος να τα καταστρέφω, λιγοθυμώ στους λήγοντες, στα νούμερα, στο κέρδος μου, λιγοθυμώ στ' ακατανόητα προτού αναστηθώ στα αληθινά (γιατί έμαθα να είμαι άσχημα όμορφος)...

Tραγουδώντας και σιωπώντας, κοιτάζοντας και αναπνέοντας, βλέπω και λιγοθυμώ - τραγουδώντας και σιωπώντας, κοιτάζοντας και αναπνέοντας, βλέπω και λιγοθυμώ... (ρεφρέν σ' επανάληψη έως κατάπτωσης).

Commenti