(βινιέτα ΙΙ)


ΤΟΤΕ ΜΟΝΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ετούτο: στην ησυχία από την ανυπαρξία ενός ορίζοντα εμφανίζεται εκείνη. Γεννημένη για τ' άστρα, επιβλητική, ριζωμένη στις σκιές της πράσινης γης, μιλάει λίγο. Το αίνιγμά της, απροσδόκητο εκτός από άλυτο. Και μέσ' στ' αρώματα της εποχής, με τους γλουτούς της αλμυρούς, το αποτύπωμά της μεταλλάσσεται σε αποψινή φωταψία...


Commenti