(ξάφνιασμα)

Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ερχόταν ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ευθυτενής και ήσυχος πια, για ν’ απαντήσει στα ερωτήματα που θα του έκανα κατόπιν, με τα μάτια μου ανοιχτά, στον πραγματικό κόσμο. 

Την αλήθεια λες, μην ψεύδεσαι γι’ αυτήν... Ο χρόνος είναι ο σύντροφός της, εσύ το παράδειγμα. Κ’ η ιστορία που θα γράψεις, το όνειρο μέσα στο όνειρό σου. 

Έτσι όπως μονολόγησε, με αυτές τις δύσκολες τραγουδιστές λέξεις, ξαφνιάστηκα˙ τότε κοίταξα τον ουρανό και μόλις κατάλαβα ότι τα χρώματά του θα είναι υπαρκτά, διάφανα, ανείδωτα κι ασφαλή, για όσο διατηρείται η μούσα μου υπαρκτή, διάφανη, ανείδωτη κι ασφαλής.