Γυρίζοντας προς τα εκεί με περιμένει το παρελθόν. Με τους προγόνους, τα ακούσματα και τους θρύλους που μεταφέρουν μέσα από εμένα στο μέλλον, με εκείνο το φως που η Ιστορία δεν καταφέρνει να τιθασεύσει γιατί παραμένει ίδιο, θρεπτικό και ανακουφιστικό στην αιωνιότητά μου.
Δεν ξέρω τις απαντήσεις σ' ό,τι λέγεται, για την ερμηνεία των στιγμών και τη σημαντική απήχηση των γεγονότων - τα πάντα συμβαίνουν ή υπολείπονται ως ενέργεια που διαχέεται και μοιάζει με πραγματικότητα. Σκέφτομαι το συνεχές, το αποδέχομαι μέσα από την εμπειρία μου. Αληθεύει η κυκλικότητα για τα προγενέστερα; Γίνεται να επιστρέφουν και να απομακρύνονται όλα εμπρός στο βλέμμα μου; Τίποτε δεν έχει κατεύθυνση: για μένα το παρόν είναι ένα μικρό όριο που συνδέει την απεραντοσύνη του πριν και του μετά, την αέναη κίνησή μου ενδιάμεσα. Εγώ, ο αυτόπτης μάρτυρας. Εγώ, χωρίς επαναλήψεις. Εγώ, με απορίες για τα εγκόσμια.
Ο τάδε κρατάει την ξιφολόγχη με τη δύναμη του φόβου και τη μέθη της μοιραίας αποστροφής του ηρωικού θανάτου. Ο δείνα περπατάει στο χιόνι με τη μυρωδιά σκασμένων όλμων και ένα σημάδι στο πρόσωπο. Ο τρίτος αγναντεύει με παγωμένο βλέμμα τα νιάτα που δεν πρόκανε. Ο τελευταίος μετράει τις προσδοκίες του κοιτάζοντας επίμονα τα μαυρισμένα κάγκελα σ' εκείνο το παράθυρο της εποχής.
Γυρίζοντας προς τα εκεί αναμετριέμαι με την ηδονή της παρατήρησης. Μου διαφεύγει μόνον ο αρχέγονος πυρήνας τού είναι...
Commenti