Η νέα ταινία της Σάλλυ Πόττερ αποτελεί μια ελεγεία της «απόστασης» που διατηρεί η ισχύς των ανθρώπινων σχέσεων, η συνδιαλλαγή του εμείς, του εγώ και του εσύ, με κοινό παρονομαστή την πραγματικότητα. Το σενάριο για το «Πάρτυ» γράφτηκε και κινηματογραφήθηκε από εκείνην έχοντας σαφώς στο στόχαστρό της τη σύγχρονη αστική αντίληψη περί στόχων, αξιών, ιδιοτήτων και ταυτοτήτων, όλων αυτών των δεδομένων που δημιουργούν νωθρότητα, ενεργοποίηση και κάποτε κανιβαλισμό.
Αυτή είναι η πρώτη αίσθηση που θα αποκομίσει ο θεατής βγαίνοντας από την αίθουσα, ο οποίος έχει κατά νου προηγούμενες καταθέσεις της Πόττερ, όπως το εμβληματικό «Ορλάντο» και τα «Μαθήματα τάνγκο», ταινίες στις οποίες η σκηνοθέτιδα επέδειξε μια ιδιαίτερη, δομημένη εκφραστική ταυτότητα – όχι πάντως, όπως εν προκειμένω, μια τέτοια χιουμοριστική αφήγηση η οποία προσδοκά να ξαφνιάσει για να επισημάνει και να καταφέρει ένα επιδραστικό «χτύπημα» στην πολιτική-κοινωνική κουλτούρα του παρόντος (και μάλιστα, στη χώρα της που ήδη δοκιμάζεται στην εμπειρία του Brexit, ενώ, την ίδια στιγμή, έχουν διαπεραστεί τα συμβατικά όρια στις διαπροσωπικές σχέσεις δημιουργώντας περισσότερα αδιέξοδα στην επικοινωνία και στη συμβίωση).
Οι ήρωές της μοιάζουν ανυπόφορα ίδιοι με άλλους αντίστοιχους ήρωες από φαρσοκωμωδίες ή, ακριβέστερα, με μυθοπλαστικούς χαρακτήρες από τον πολυπρισματικό και πολυσυλλεκτικό κόσμο του Αντόν Τσέχωφ… Είναι υστερικοί, μοναχικοί, απελπισμένοι, καταρρεύσιμοι ενώπιον οποιασδήποτε συγκινησιακής φόρτισης, εμπαθείς και αδύναμοι, επιθετικοί και υποχωρητικοί ταυτόχρονα, κουρασμένοι από την εμπειρία της ζωής τους. Η σκηνοθέτιδα καταγράφει τις ιδιοτέλειές τους με γρήγορα κοντινά πλάνα, επιτρέπει στον λόγο τους ν’ αποκαλύπτει την περιχαρακωμένη μικρότητά τους. Κι όμως, πρόκειται για πρόσωπα-στελέχη κομμάτων και τραπεζών, του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, του επιχειρείν. Πρόκειται για μεσοαστούς που μαζεύονται για να γιορτάσουν την επαγγελματική ανέλιξη της κύριας ηρωίδας στον χώρο της πολιτικής. Η γιορτινή ατμόσφαιρα πυροδοτείται (και εμβολίζεται) από τις φωναχτές σκέψεις τους, τα υπονοούμενα που ξεπλέκονται σιγά σιγά ανάμεσα στις γρήγορες στιχομυθίες τους. Ο θεατής δεν έχει παρά να γελάσει με την παρατήρηση όλης αυτής της δράσης. Κι ακόμη, στον φιλμικό χρόνο (70 λεπτά μόλις) και στ’ ασπρόμαυρα καρέ που επέλεξε η Πόττερ για την οπτικοποίηση του έργου της, χωράει η σκιαγράφηση της αποθέωσης του ατομισμού ανάμεσα στα φύλα, της απάθειας και του στρουθοκαμηλισμού απέναντι στην πραγματικότητα των μαζών, της επιδερμικής αντίληψης για τον κόσμο και την εξέλιξη της πνευματικής κατάστασής του. Η δράση είναι περιορισμένη, ωστόσο, λαμβάνοντας χώρα μέσα στο πολυτελές διαμέρισμα. Οι δε ήρωες κινούνται βιαστικά από δωμάτιο σε δωμάτιο και στην αυλή (θυμίζοντας την ανάλογη επιλογή «Πρόσωπα» του Τζων Κασσαβέτη), μιλούν και ανταπαντούν με κυνισμό, ξεσπούν σε κλάματα, γελούν, τρομάζουν. Όλο το ψηφιδωτό των ανθρώπινων αντιδράσεων βρίσκεται εδώ απλωμένο, σ’ αυτόν τον μικρόκοσμο που έχει στοιχειοθετηθεί στ’ όνομα μιας βραδιάς που υποτίθεται ότι οργανώθηκε για ένα γεγονός που τελικά παρακάμπτεται τελείως.
Η Πόττερ καταφέρνει να αφήσει μια γλυκόπικρη «γεύση» στο τέλος, όπου η ειρωνεία διαδέχεται τη δραματική ένταση, τα πάθη –ατομικά και συλλογικά− σατιρίζονται ανελέητα προτού καν αποκαλυφθούν από τους ήρωες. Η ευρηματική διαχείριση της κάμερας και του σκηνικού αποτυπώνει, σε δεύτερη ανάγνωση, ένα θεατρικό πλαίσιο το οποίο επιτρέπει να δομηθεί η ροή της αφήγησης, ο διάλογος, η διάταξη και το συναίσθημα των ηθοποιών, η «θέση» των θεατών που σαν να βρίσκονται κάτω από τη θεατρική σκηνή νιώθουν την ανάσα και τον παλμό του δρώμενου. Η ίδια, ερχόμενη στην Αθήνα τις προάλλες, σε συνεντεύξεις της διατύπωσε το διακύβευμα της σκέψης της: η τωρινή εποχή είναι μισαλλόδοξη και περίπλοκη, ενώ όποιος θελήσει να διατυπώσει την αλήθεια δεν θα είναι βέβαιος για την αισιόδοξη έκβασή της.
***
Ερμηνείες: Κριστίν Σκοτ-Τόμας, Μπρούνο Γκανζ, Εμιλυ Μόρτιμερ, Πατρίτσια Κλάρκσον, Τσέρι Τζόουνς, Σίλιαν Μέρφι, Τίμοθι Σπαλ
Διεύθυνση φωτογραφίας: Αλεξέι Ροντιόνοφ
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Σάλλυ Πόττερ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑRTPLAY: https://artplay.gr/kinimatografos/to-epidrastiko-chtypima-enos-party
Commenti