Διαβάζοντας τώρα, εκ νέου, τη βιογραφία του Paul Celan από τον John Felstiner μπορεί κάποιος ν' αντιληφθεί παρομοίως την επικαιρότητα της φρίκης του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη, που τόσο χυδαία (με όρους ιστορικούς) επανέρχονται σε άμυαλα κεφάλια. Από την άλλη επανεκκινείται η σκέψη για το ποιοι θέλουν (τι σημαίνει άραγε το ρήμα αυτό;...) να ασχολούνται με την τέχνη του λόγου -του ποιητικού- σε μια τέτοια εποχή σαν ετούτη που διανύουμε.
Στο μεταξύ, οι τζιχαντιστές σκοτώνουν με α λα Μουσολίνι μέθοδο όσους προβάλλουν δημόσιο λόγο ενάντια στα σύμβολά τους στη Γαλλία, χθες-σήμερα-ίσως και αύριο. Αντιμεταναστευτικά κινήματα οργανώνονται πλέον στη Γερμανία, ασχέτως εάν αυτοί εργάστηκαν για τη λεγόμενη ανόρθωση της χώρας μετά τον πόλεμο. Οι δε διάφοροι "ειδικοί", στα καθ' ημάς, αυτοπροκρίνονται σε δημοσιολόγους ενώ, αυτό το συνονθύλευμα που ονομάζεται ελληνική κοινωνία, φροντίζει να διατηρεί ελάχιστη μνήμη από τους πρώην και τους νυν δυνάστες της... Εξοχα.
(Η βιογραφία του Paul Celan κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νεφέλη. Διαβάζοντάς την κάποιοι φερέλπιδες της μιντιακής ποίησης θα νιώσουν άβολα, θα το σκεφτούν λιγούλι, ίσως και μας απαλλάξουν βιβλιογραφικά από την παρουσία τους).
Commenti