Ο Διονύσιος Σολωμός θεωρήθηκε "εθνικός ποιητής" από τους διαχειριστές της υπόθεσης της εθνικής ιδεολογίας. Καθιερώθηκε ως τέτοιος και εξακολουθεί να προσεγγίζεται ως "τοτέμ" (αδιάβαστο, απροσέγγιστο, απόμακρο κιόλας) που μόνον τον σχολικό "φόβο" προκαλεί τελικά, ή, κατόπιν, την άνυδρη λήθη...
Οι υπόλοιπες οπτικές γωνίες και η πρόσληψη του έργου και του προσώπου έχουν αποκλειστεί, διά ροπάλου, δεκαετίες ολόκληρες.
Εως πρότινος ήταν, γελοιωδώς, η αναμόχλευση του ποιητή ανάμεσα στις επετειακές γραφικότητες της 25ης Μαρτίου καθ' έτος: ο Εθνικός Υμνος, ο λόφος του Στράνη στη Ζάκυνθο κι ο νεαρός εμπνεόμενος από τις μπαταργιές στο απέναντι Μεσολόγγι, η ζωγραφισμένη φάτσα στις αίθουσες των δημοτικών σχολείων.
Και τώρα, πολύ πρόσφατα, χάρη στα ημερολόγια υπενθυμίσεων του φέισμπουκ ["8 Απριλίου: Σήμερα έχει γενέθλια ο Δ. Σολωμός"], τον ανακαλεί το... σοσιαλμιντιακό σύμπαν με ψιλοαναφορές προς επίδειξην γνώσεων προς γκόμενες ή γκόμενους, αλλά και με τον τρόπο της Δημουλά ατακαδόρικες ποιητικές αναρτήσεις στους "τοίχους". Τι άλλο, μα τι άλλο πια;
Commenti