UMBERTO SABA
Η δική μας ώρα
Γνωρίζεις κάποια ώρα της ημέρας που να 'ναι
πιο ωραία απ' εκείνες της νύχτας; Τόσο
ωραιότερη και λιγότερο αγαπημένη; Είναι εκείνη
που για λίγο την ιερή ραθυμία ξεπερνάει˙
η πιο εντατική ώρα είναι η εργασία, κάτι φανερό
πλημμυρίζοντας ο κόσμος στους δρόμους ˙
στις τετραγωνισμένες μυλόπετρες των σπιτιών
μια σελήνη ξεθωριασμένη, που μόλις
διακρίνεται στον νυχτερινό άνεμο.
Είναι η ώρα που άφηνες την εξοχή
για να χαρείς την αγαπημένη σου πόλη,
τον φωτερό κόλπο πάνω στο βουνό
ειδωμένο πολλαπλά σ' όλο του το ωραίο εύρος˙
η ώρα που η ζωή μου ολόκληρη κυλάει
σαν τον ποταμό προς τη θάλασσά του˙
και η σκέψη μου, τα βιαστικά βήματα
του πλήθους, οι τεχνίτες στην κορυφή μιας ψηλής
σκάλας, το παιδί που τρέχοντας πηδάει
πάνω σε καρότσα με πάταγο, όλα φαίνονται
ακίνητα στην πράξη, όλα αυτά εν κινήσει
έχουν μιαν όψη ασάλευτη.
Είναι η ώρα μεγάλη, η ώρα που ταιριάζει
καλύτερα στα χρόνια των περισυλλογών μας.
[Canzoniere]
μτφρ.: Βασίλης Ρούβαλης | trad.: Silio D'Aprile
Commenti