CESARE PAVESE
*
Και τότε εμείς οι δειλοί
που λατρεύαμε το μουρμουρητό
της νύχτας, τα σπίτια,
τα μονοπάτια του ποταμού,
τα φώτα τα κόκκινα και βρομερά
εκείνων των τόπων, τη θλίψη
γλυκερή και σιωπηλή -
εμείς τεντώσαμε τα χέρια
στη ζωντανή αλυσίδα
και σιωπήσαμε, μα η καρδιά
ξεπήδησε μέσα στα αίματα,
και δεν υπήρξε άλλη γλυκύτητα,
και δεν υπήρξε άλλη εγκατάλειψη
στο μονοπάτι του ποταμού -
όχι πλέον σκλάβοι, μάθαμε
να 'μαστε μόνοι και ζωντανοί
[Verrà la morte e avrà i tuoi occhi]
μτφρ.: Βασίλης Ρούβαλης | trad.: Silio D'Aprile
Commenti