Nεκρή ζώνη - Λευκωσία | Linea verde, Nicosia (foto: Silio D'Aprile, 2010)
Αυτές οι επέτειοι εθνικής ηττοπάθειας αποτελούν ό,τι πιο ανήθικο μπορεί να καλλιεργήσει η ελληνική κοινωνία αφ' εαυτήν. Το Κυπριακό είναι τραγικό λάθος, όχι τραγωδία, και δεν έχει διδάξει τίποτε, ούτε στη βάση ούτε στην κορυφή του Ελληνισμού.
Θεωρείται πολιτικώς ορθόν να "γιορτάζεται" η εισβολή του Αττίλα στο νησί, κατ' έτος και κατ' έθος (όπως χαζογιορτούλες σαν του Αγίου Βαλεντίνου ή της Μητέρας), αλλ' από την άλλη έχει ξεχαστεί η Βόρεια Ηπειρος, η Ανατολική Ρωμυλία, η Ιμβρος και η Τένεδος, ο Ελληνισμός στις πρώην Σοβιετίες, η χαίνουσα Διασπορά σε ΗΠΑ, Αυστραλία και αλλού.
Μια κοινωνία που "καβλώνει" να γράφει το ονοματεπώνυμό της στα λατινικά (βλέπε στο φέισμπουκ) διαγράφοντας τη σημασία του αλφαβήτου της, είναι φυσικό επακόλουθο να λησμονεί εύκολα τόσα άλλα, να παραδοπιστεί, να αλλοτριώνεται από τον επί μακρόν διδαγμένο ραγιαδισμό της.
Και βεβαίως, στην έλευση του επόμενου Αττίλα, δεν θα υπάρξουν άλλες "ημερομηνίες μνήμης και χρέους" (που έλεγε σήμερα -20 Ιουλίου 2013- ο δοσίλογος πρωθυπουργός). Οχι. Θα είναι εορτασμός γιατί θα είναι απολαυστικός κι ευπρόσδεκτος, ανυψωτικός, εθιστικός.
Commenti