Eugenio Montale: Ισως κάποιο πρωινό...

* 

Forse un mattino andando in un'aria di vetro, 

arida,rivolgendomi vedró compirsi il miracolo: 

il nulla alle mie spalle, il vuoto dietro 

di me, con un terrore di ubriaco. 

Poi come s'uno schermo, s'accamperanno di gitto 

alberi case colli per l'inganno consueto. 

Ma sarà troppo tardi; ed io me n'andró zitto 

tra gli uomini che non si voltano, col mio segreto.


(Ossi di Seppia) 


* 

Ισως κάποιο πρωινό διασχίζοντας τον γυάλινο, στεγνό αέρα, 

στρέφοντας το βλέμμα μου θα σαρκωθεί το θαύμα: 

το τίποτε στην πλάτη μου, το κενό πίσω μου, 

με τον τρόμο ενός μεθυσμένου. 

Κι έπειτα, όπως στις οθόνες, θα στηθούν στη σειρά 

δέντρα σπίτια λοφοσειρές για τη συνηθισμένη πλάνη. 

Μα θα ‘ναι πολύ αργά – κι εγώ θα φύγω σιωπηλός 

ανάμεσα σ’ ανθρώπους που δεν μ’ αντικρίζουν, με το μυστικό μου.


(συλλογή Κόκκαλα σουπιάς, μτφρ.: Βασίλης Ρούβαλης/Silio D'Aprile. Πρώτη δημοσίευση στο περ. Το Δέντρο, αρ.τ. 183-184, Οκτώβριος 2011)


Απαγγελία από τον ίδιο τον ποιητή εδώ