Τώρα που αναχωρεί ο ποιητής

Ο ξαφνικός θάνατος ξαφνιάζει... Η απουσία του Αργύρη Χιόνη από τα δρώμενα της σύγχρονης ελληνικής ποίησης σημασιοδοτεί την πραγματικότητά της: οι εκλεκτοί της δεν περισσεύουν. 

Στο εξής, χωρίς τη δική του σταθερή φωνή οι στίχοι που θα προβιβάζονται θα είναι πιο απλοϊκοί... Γιατί η ποίησή του έμοιαζε απλή, ήταν όμορφη κι ελκυστική, ενθουσιώδης σαν παιδικό παραμύθι και απελευθερωμένος μονόλογος, καλπάζουσα αφήγηση και διάτριτη από σημαίνουσες σιωπές.

ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ κι ωστόσο δεν υπάρχεις- είσ' έν' αστέρι που 'σβησε εκατομμύρια χρόνια πριν το φως του φτάσει εδώ. 
Μια ωραία πρόσφατη συνέντευξή του στην Πόλυ Κρημνιώτη (εφημ. "Αυγή"): http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=579547