Η τέχνη της γραφής εκπορεύεται από την εσωτερική εκφραστική ανάγκη >>> Η απόλαυση της διαδικασίας, ο κάματος νοός και γραφίδας, η ξαφνική ρομφαία της δημιουργίας, "καταφθάνει" άξαφνα >>> Και σαφέστατα, η έμπνευση γεννιέται, ξεπηδάει με προϋποθέσεις: τη νοητική και συναισθηματική φόρτιση, την εγρήγορση, την εξακτίνωση του δεδομένου υπέρ του άγνωστου, του άνευ ορίων θαύματος, ήτοι το λογοτεχνικό προϊόν >>> Ως εκ τούτου, τα ερωτήματα για την "κατάκτηση" της συγγραφής μέσα από τα ποικίλα σεμινάρια, οργανωμένα από δυσθεώρητα πολλούς οργανωτές στη μικροκλίμακα της ελληνικής εκδοτικής πραγματικότητας, ομοιάζουν με βαθυστόχαστες απορίες τύπου περί όνου σκιάς... >>> Κάθε εβδομάδα, όταν κάθε παρέα το αποφασίζει, ανακοινώνεται μια νέα σειρά εκμάθησης του τρόπου διείσδυσης στην πεζογραφία, την ποίηση, το θέατρο, με αποδέκτες τους "μαθητές" ή, άλλιώς, τους εν δυνάμει δημιουργούς >>> Στις πλείστες περιπτώσεις, τα "ονόματα" των διδασκόντων είναι τρανταχτά από τον κόσμο των... ΜΜΕ, δηλαδή, πιο λιανά, άνθρωποι που επενδύουν κυρίως στην αυτοπροβολή τους παρά στην τέχνη που υπηρετούν - το αποδεικνύει το επίπεδο που αντανακλάται -με όρους σοβαρούς κι αυστηρούς- στα έργα που υπογράφουν διαρκώς >>> Ολοι ετούτοι φροντίζουν να καλλιεργούν "κλώνους" στην καλύτερη περίπτωση, μάλλον όχι συνειδητά και σίγουρα επαναπροσδιοριζόμενοι στον χώρο και τον χρόνο της λογοτεχνίας >>> Ωστόσο, η μόδα αποτελεί μόδα γιατί απλούστατα θα περάσει, ενώ μια στυφή αίσθηση μειωμένης πραγματικότητας θα απομείνει ανάμεσα στις σελίδες των βιβλίων (είναι ό,τι ακριβώς οι αυριανοί φιλόλογοι θα κρίνουν ως αδιάφορη παρακμή...) >>> Σπεύδοντας για μια διευκρίνιση, όλες οι παραπάνω σκέψεις δεν ισοπεδώνουν τη λογική των αμερικανικής αντίληψης μαθημάτων δημιουργικής γραφής... αλλά επιβάλλουν τη διατυπωμένη άποψη για την αναγκαία εμβάθυνση στο υπάρχον πνευματικό corpus, τη μοναστική αυτοπειθαρχία, τον φόβο και τον σεβασμό, την προσήλωση στην τέχνη του συγγράφειν.
Commenti