Χρήστος Μποκόρος
Το κλειδί κατανόησης του κόσμου είναι κάπου χαμένο στις τσέπες του παντελονιού >>> Ο φόβος για τη συντήρηση του προσωπικού περιβάλλοντος και του κοινωνικού δεδομένου διασταυρώνεται με την απέχθεια της νεόκοπης υστερίας και τα συμπυκνωμένα αγωνιώδη ερωτήματα: η βιωτή, οι προσδοκίες, ο προσδιορισμός του μη ωφέλιμου, η επιμήκης, απροσδιόριστη και πάντως ευχάριστη ψευδαίσθηση >>> Απουσιάζει το σπινθήρισμα και ο ψύχραιμος συγχρονικός απολογισμός >>> Εμφανίζεται, όλο και πιο συχνά, η θλίψη ενός μεταπολέμου χαραγμένου στα βλέμματα, ενός οιωνεί καταστροφικού παρόντος που δεν έχει προλάβει να παγιωθεί ως παρελθόν >>> Ενθυλακώνεται η αποτροπή αντίδρασης, η μεμψιμοιρία, η παραδοχή >>> Μέσα από τη σιωπή εξέρχονται κάποιες λίγες φωνές για δημιουργία κι ανάστροφη κίνηση >>> Ο καθαρός αέρας σώνεται, επείγον δε ν' ανανεωθεί >>> Κι ακόμη, οι ρωγμές του τρέχοντος χωροχρόνου (βλέπε: ειδησεογραφία) μπορούν ν' απορροφηθούν από τις ατομικές και συλλογικές κανονικότητες >>> Η εποχή αλλάζει, το ημερολόγιο καταγράφει τις τελευταίες στιγμές του γνώριμου προτού επέλθει η άγνωστη πραγματικότητα - πιο διαυγής και βεβαιωμένη, με ισορροπίες >>> Αρκεί κάποιος να πατήσει, οριστικά, εκείνο το πλήκτρο της αυτοσυνείδησης, της εκκίνησης πρόσω...
Commenti