foto di Silio D'Aprile, 2007: Cavo Gallo, Coron Δεν ήθελα να καταλάβω ότι το φως των παιδικών χρόνων μου παραμένει αναλλοίωτο >>> Με αυτή την αθωότητα προσδοκούσα την αλλαγή του χάρτη, της εντός μου φλόγας και της φρούδας κίνησης του ασημένιου ορίζοντα >>> Ετρεμα, θυμάμαι ακόμη, από την ιδέα ότι τα πράγματα που άγγιζα, οι νεαρές γυναίκες που μ' ερωτεύονταν είτε η απατηλή πίστη μου σε αυτές, οι φόβοι και οι αρνήσεις μου, θα γίνονταν μικρή Ιστορία >>> Μιαν ημέρα περπάτησα ξυπόλητος προς τ' ακρωτήριο: διψούσα για νερό αλλά και για τη διερεύνηση μιας άγνωστης, ελκυστικής ενέργειας που με έφερνε σαν μαγνήτης σ' αυτή τη στενή, βραχώδη, στεριανή μύτη του Ιονίου >>> Απλωσα το χέρι προς ένα λουλούδι φρεσκοκομμένο ανάμεσα στις ξεραμένες πέτρες >>> Είχε αλμύρα στα πέταλά του, έντονο πορτοκαλί χρώμα αλλά και μιαν ευωδιά που με ξάφνιασε >>> Σήκωσα το βλέμμα προς τον ήλιο. Τα μάτια μου πόνεσαν. Γεύτηκα την υγρή γύρη >>> Η αίσθηση της αληθινής συνείδησης του κόσμου είναι απελευθερωμένη και αποκαλύπτεται στα ελάχιστα, τυχαία ίσως, κομμάτια του εαυτού μας ανάμεσα στη Φύση >>> Μ' ελαφρύ βήμα επέστρεψα: η ταπεινοσύνη, το νόημα της νηφαλιότητας, η θνησιμότητα, το μεγαλείο της ζωής, η λαχτάρα και η επιθυμία >>> Σήμερα ανακάλυψα το ίδιο βλέμμα μέσα σ' ένα ξεχασμένο κουτί με ατσαλάκωτες δαντελωτές φωτογραφίες...
Commenti