Ο ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης μόλις άφησε ετούτον τον κόσμο με παρακαταθήκη την ποίησή του. Το έργο του διατρέχει τον υπερρεαλιστικό κανόνα, συνδυάζοντας τις δικές του εσωτερικές αναζητήσεις με αναγνωρίσιμη λυρική έκφραση. Υπήρξε πολυγραφότατος, σε σημείο κορεσμού. Αλλο τόσο όμως διατύπωσε με στέρεη φωνή το ποιητικό στίγμα μιας γενιάς ποιητών και μιας εποχής - από το 1949 όπου εξέδωσε την πρώτη συλλογή του "Φύλλα ύπνου" έως πρόσφατα.
Κάποια μέρα
Θα βαδίσεις πάνω στα ίχνη μου
Να με συναντήσεις
Γυμνή
Όπως την πρώτη μέρα της δημιουργίας
Με το αίμα όλων των νεκρών
Και με το αίμα όλων των ζωντανών
Πάνω στα χείλη σου
Παγωμένο
Κι όταν σημάνει η ώρα
Θα είσαι όμορφη πολύ
Όμως μικρή
Τόσο μικρή
Σαν μια νιφάδα χιονιού
Ή τόσο απέραντη
Σαν τον ωκεανό
Στιλπνή
Και θα προφέρεις μόνο τ’ όνομά μου
Και θ’ απομένεις έξω από το χρόνο
Αγάπη μου παντοτινή
Commenti